Zwaaien naar Joe: Washington DC en terug naar Nederland

In de avond kwam ik met de bus vanuit Philadelphia aan in Washington DC waar ik in het gezelligste hostel, duo Housing, van mijn reis terecht kwam. Het begon al goed met een upgrade, ik had een bed in een 12 persoons dorm geboekt maar omdat daar alleen maar mannen lagen werdt ik verplaatst naar een 8 persoons dorm. Als kers op de taart kreeg ik ook nog eens te horen dat er elke ochtend een gratis pancake ontbijt is. Die avond heb ik bij een Indiër in de buurt gegeten omdat mijn standaard risotto en pasta helemaal mijn neus uit kwam. Helaas was het slapen in het hostel een stuk minder want het was weer eens bloed heet. Toen ik een thermostaat tegen kwam zag ik inderdaad dat ze de verwarming op 22 graden hadden. Ik snap dan ook niet hoe iedereen hier met trainingsbroeken en sweaters onder de dikke dekens slaapt. 

Mijn eerste dag in Washington DC bracht ik natuurlijk door rondom the national mall. Dit is een enorm park/grasveld waaraan onder andere het capitool, het witte huis en meerdere gratis musea liggen van het Smithsonian. Ik begon mijn dag bij de national archives waar de declaration of independence, de bill of rights en de US constitution liggen. Deze moest ik natuurlijk zien na mijn excursies in Philadelphia. Dit was leuk om te zien nadat ik er zoveel over gehoord had tijdens mijn tour in de US. Hierna ben ik over de mall naar het capitool gelopen, het was erg indrukwekkend om te zien dat er zoveel gigantische gebouwen met enorm veel ruimte en een enorm grasveld midden in een stad liggen. Vooral de musea zijn echt gigantische gebouwen met heel veel columns in een Romeinse stijl, het is duidelijk te zien dat ze graag de Europese oude gebouwen wilde namaken maar dan nog groter. Ook het capitool was erg groot en indrukwekkend, helaas kan je hier vanwege Corona niet naar binnen. Omdat ik vrij snel door het museum heen was had ik genoeg tijd om ook nog naar het library of Congress en national air and space museum te gaan. Vooral de library of congress was een enorme verrassing. Ik had deze aangeraden gekregen door een van mijn roomies en het stelde niet teleur. Van binnen waren alle plafonds heel kleurrijk beschilderd. Terwijl je in Europa vaak beschilderingen hebt die vrij vaal zijn geworden zag alles hier er spiksplinternieuw uit. En zo gek is dat niet want de gebouwen daar zijn maar ongeveer 200 jaar oud. Ook het air and space museum was erg leuk. Ondanks dat veel dicht was vanwege verbouwingen waren er veel exposities over de ruimte en luchtvaart. Ze hadden onder andere het ruimtepak dat Neil Armstrong op de maan droeg en de Hubble telescoop en niet te vergeten enorme raketten en vliegtuigen die aan het plafond hangen. Je kon ook zelf een nagemaakt ruimtestation in waar je zag hoe ze daar leven. Omdat ik ook nog wat musea over wilde houden voor de rest van de dagen ging ik optijd terug naar mijn hostel. Omdat ik nog een beetje wil genieten van de afwezigheid van een lockdown besloot ik die avond naar de bioscoop te gaan. Met een zak popcorn en een gigantische kleine cola ging ik naar de nieuwe Ghostbusters film. De bioscoop was top want ze hadden automatische stoelen waarmee je met een knopje een voetenbankje uit kon laten klappen en je stoel in een soort ligstand kon brengen. Ook de film was erg leuk en een aanrader. 

Die nacht had ik weer heel slecht geslapen vanwege de hoge temperatuur en was ik doodop. Ik heb mezelf toch maar naar de national mall gesleept. Daar heb ik heel rustig met regelmatige zitpauzes in het zonnetje het witte huis bekeken, over de mall naar het Lincoln memorial gelopen en allerlei memorial van oorlogen tot voormalig presidenten of bijzondere personen voor de US bekeken. Veel van de monumenten waren zoals alles in Washington enorm. Het was vaak niet alleen een standbeeld maar echt enorme gebouwen met de gebruikelijke grote hoeveelheid kolommen. Het was die dag ook heel mooi weer dus ik heb regelmatig een uurtje op een bankje in mijn t-shirt gezeten. Tegen de tijd dat het later in de middag werd begon ik eindelijk wat minder moe te worden en heb ik een gedeelte van het natuur historisch museum bekeken. Dit was echt enorm dus ik besloot de rest misschien een volgende keer te gaan bekijken en terug te keren naar het hostel. Hier ben ik beneden gaan zitten en met wat mensen van het hostel gaan kletsen. Naarmate het later werd kwamen er steeds meer mensen bijzitten en uiteindelijk nam de eigenaar van het hostel ons allemaal mee naar een bar. Ondanks dat ik erg moe was ben ik toch maar mee gegaan want het kan best nog wel eens lang duren voordat ik dat weer kan doen als ik in Nederland ben. Helaas is een bar in de US een andere naam voor een club met keiharde muziek. Hier had ik toch niet zoveel zin in met maar een paar uurtjes slaap, ik ben uiteindelijk samen met Cindy, een Taiwanese vrouw die ook een bar had verwacht, naar het hostel terug gegaan. Tijdens de wandeling terug kwam ik erachter dat Cindy de volgende dag jarig was en besloten we de volgende dag s’avonds samen haar verjaardag te vieren. 

De volgende dag wilde ik naar Georgetown, een hippe buitenwijk van Washington, omdat JB, een Amerikaanse man waarmee ik de avond daarvoor mee had gekletst onderweg naar zijn national park ook een tussenstop in georgetown wilde doen kon ik een lift krijgen en had ik voor die ochtend een reispartner. Samen hebben we een uurtje rondgelopen, de universiteit bekeken en door de straatjes van georgetown gelopen. De wijk is erg gezellig en heeft veel winkeltjes en restaurantjes. Ik kwam onder anderen een leuk cupcake tentje tegen waar ik voor mezelf en de jarige Cindy een cupcake heb gekocht. We zijn ook nog het oudste huis van Washington DC ingegaan, een oud stenen huis wat me erg aan groot Brittannië deed denken. In de middag ben ik nog wat meer gaan verkennen in Georgetown en heb ik vooral door de enorme Vila wijken gelopen. Dat was echt niet verkeerd wonen daar. Uiteindelijk ben ik terug naar het hostel gegaan en het ik daar een hele tijd met een aantal mensen gekletst terwijl ik op Cindy wachten. Die avond zijn we naar een Cubaans restaurant gegaan wat versierd was alsof je op de straten van Cuba aan het eten was. Het was echt knap gedaan en ik waande me gelijk in las Vegas, ook het eten was erg lekker. Hierna zijn we geheel in thema naar de nieuwe Disney film encanto gegaan, opnieuw in de heerlijke luie bioscoop stoelen. De film was leuk maar ik vond het plot niet heel sterk, het is zeker niet mijn lievelings Disney film. 

De volgende dag ging ik naar het Spy museum en het Washington monument met Milo, een Iers/Amerikaanse jongen die ik al een aantal keer tegen was gekomen in het hostel. Het spy museum was erg vet want je zag allemaal gadgets van spionnen. Ook kreeg je aan het begin een geheime identiteit die ik de hele tijd vergat, volgens mij was het Riley Rioz een personal trainer uit IJsland. Hiermee moest ik allemaal missies op stations doen om informatie te krijgen over de nieuwe corrupte leider van Argentinië die via een coup aan de macht was gekomen. Ik had gehoopt dat ik door mijn geweldige score misschien aan het einde benaderd zou worden door MI6 maar helaas. Hierna gingen we naar het Washington monument waar we kaartjes hadden om naar het uitkijkpunt te gaan. Omdat er geen wolkenkrabbers of überhaupt grote gebouwen zijn in Washington DC kon je vrij ver kijken. Je kon onder anderen het Pentagon, het witte huis, het capitols en de memorials heel goed zien van boven. We hebben ook nog een hele tijd met onze spionnenogen naar het hostel gezocht maar die konden we niet vinden. Na een late lunch zijn we uiteindelijk terug gegaan naar het hostel waar, op onze onderhand gebruikelijke plek onze hostelvrienden weer gezellig zaten te kletsen. ‘S avonds zijn Milo, Vera (een nieuwe Duitse hostelgast) en ik naar een vega restaurant gegaan waar ik mijn eerste Amerikaanse burger van de reis heb gegeten. Hierna hebben we nog een avondwandeling gedaan naar de national maal waar je letterlijk omver werdt geblazen door de wind maar waar we wel een mooi uitzicht hadden op een verlicht capitool en Washington monument. Uiteindelijk zijn we terug naar het hostel gegaan en hebben Vera en ik een fles wijn gekocht en hebben we de rest van de avond met een grote groep hostelgasten gechillt. 

De volgende dag ging ik naar de gratis dierentuin van het Smithsonian. Terwijl het de vorige dag nog 21 graden was (al was het niet erg warm vanwege de enorm harde wind) was het nu nog maar 3 graden. Daarom zaten ook veel dieren binnen die je daardoor niet allemaal kon zien. Uiteindelijk heb ik toch veel leuke dieren gezien, zoals een hele schattige pluizige rode panda en reuzen panda, zeeleeuwen en zeehonden, heel veel apen en ga zo maar door. Al was het niet zo mooi als de burgers zoo of de dierentuin in Montréal heb ik toch genoten en was het een relaxte dag. Na de dierentuin ben ik nog even naar target gegaan en was ik vrij vroeg terug in het hostel. Daar kwam ik Milo weer tegen die net naar het pentagon en arlington cementary (een enorme militaire begraafplaats) wilde gaan en vroeg of ik mee wilde. Het pentagon was helaas niet zo bijzonder van de zijkant maar gelukkig was het arlington cementary de reis enorm waard. Het was echt een hele grote begraafplaats met zover je kon kijken allemaal witte grafstenen. Wat het extra bijzonder maakte was dat we getrakteerd werden op een mooie zonsondergang. Dit betekende helaas oom dat we daarna in het donker over de begraafplaats moesten lopen. Dat vond ik toch wel een beetje eng, gelukkig waren we van te voren door beveiliging heen gegaan en was ik niet alleen. Op de weg naar de andere ingang kwamen we onder anderen een mooi uitzichtpunt tegen waarvandaan je de national mall in het donker heel mooi kon zien. Hierna zijn we nog ramen gaan eten. Dit was weer erg lekker maar ik kreeg wel een halve (vega)hamburger in mijn ramen, de US is toch maar een vreemd land. Zoals elke avond hadden we weer een gezellige avond in het hostel en vond ik het voor het eerst echt heel jammer dat mijn laatste nacht in het hostel alweer aangebroken was. 

De volgende dag had ik om 8 uur ‘s avonds mijn vlucht wat betekende dat ik nog even wat tijd had om afscheid te nemen van Washington DC en de US. Ik wilde eigenlijk naar het national historische museum maar helaas was deze gesloten. Uiteindelijk ben ik met Milo naar de national art gallery gegaan. Hier gingen we in een vrij hoog tempo doorheen maar er zaten redelijk wat mooie schilderijen bij. Vooral de entree hal en de hal met schilderijen van Amerikaanse landschappen vond ik mooi. Ook Nederland was goed vertegenwoordigd met 2 vaste exposities en redelijk wat van Goghs. Ik kende alleen vele van de Nederlandse schilders niet. Na het museum hebben we nog geluncht waarna het tijd was om afscheid te nemen van DC en mijn Washington reispartner, Milo. 

De reis terug begon met een lange metro en busrit naar het vliegveld waarna alles vrij soepel verliep. Ik vond zelf een restaurant waar ik vrij goedkoop een goeie vegetarische pizza kon krijgen en gratis refills kreeg. Ik had een overstap in IJsland waar ik een groot gedeelte van de tijd naar mijn mobiel heb gezocht die uiteindelijk in mijn zak zat. Op Schiphol werdt ik opgehaald door mijn vader en is er een einde aan mijn reis gekomen. Het was een hele leuke reis waar ik veel dingen heb gezien, nieuwe dingen heb geproefd, nieuwe vrienden heb gemaakt en oude bezocht. 

- het brood in de US is vrij vies, alles heeft een zoete smaak. Ik kwam erachter dat dit komt doordat er in alle producten cane sugar verwerkt is. Het schijnt voor veel gezondheidsproblemen te leiden in de US

- In Washington DC staan geen wolkenkrabbers, niks is hoger dan de Washington monument

- Tijdens mijn reis ben ik in 2 Canadese provincies geweest (Ontario en Quebec) en 6 staten, 8 als je doorheen rijden ook meetelt (Massachusetts, New York state, New Jersey, Pennsylvania, Maryland en Virginia (Rhode island, Connecticut)). 

- Washington DC ligt niet in een staat maar in district of Columbia om het een onafhankelijke staat te houden.