Ter land, ter zee en in de lucht

In de ochtend namen we de shinkansen (de beroemde bullettrain oftewel hogesnelheidstrein in Japan) naar odawara station. Dit was een erg luxe trein die inderdaad erg hard ging (320 km/h), als kers op de taart hadden we vanuit deze trein een uitzicht op mount fuiji. Hierna gingen we met een uur durende busrit door de bergen naar ons hotel. Dit was niet zomaar een hotel maar een Ryokan, een traditioneel Japans hotel met onsen (hotspring bad) en traditioneel Japans ontbijt en avondeten. Onze kamer bestond uit een ruimte met rieten matten op de vloer en daarop opvouwbare matrassen (futons). Er stond ook een late tafel met stoelen zonder poten waar je kon zitten. Dit zat tot mijn verbazing erg lekker, misschien wel beter dan een gewone eettafel omda je je benen lekker kan strekken. We kregen ook een Yukata (een soort badjas kimono) die we konden dragen, speciale kimono sokken (waar je grote teen apart zit) en een theeservies. Omdat we maar 1 volledige dag hadden in Hakone gingen we gelijk naar een badhuis waar ze een koffie, groene thee, rode wijn en sake bad zouden hebben. Het bleek uiteindelijk een zwembad voor voornamelijk kinderen te zijn met inderdaad de eerdergenoemde speciale baden maar het was vooral een beetje vervallen en erg vies. Ondanks dat hebben we wel alle baden gedaan maar besloten we maar weer te vertrekken omdat we steeds meer vieze dingen begonnen te zien. Uiteindelijk was het hoogtepunt van de dag toch wel de busrit ernaartoe. Toen we tussendoor bij een busstation in een doodlopende straatje uitkwamen keerde de bus niet normaal om maar ging hij op een soort draaischijf staan en draaide we op die manier om. Het was geweldig! Toen we terug waren in ons hotel stond ons eerste traditionele Japanse diner op ons te wachten. We konden plaats nemen aan een lage tafel met kleine stoeltjes. Hier stond het meest uitgebreide diner ooit op ons te wachten. We hadden allemaal kleine gerechten, sommige in pannetjes met een soort uit de hand gelopen waxinelichtje eronder. En daar bleef het niet bij want telkens kwamen er weer nieuwe dingen bij waardoor ik uiteindelijk een salade had, gegrilde groenten uit een pannetje, een appel gevuld met dingen, een noodle soep, tomaat, een bal tofu, tempura, rijst en een soort vega hamburger in saus met nog meer groenten. Tina en Enze hadden vaak een vergelijkbare hoeveelheid gerechten met vaak vis en vlees en misosoep. Als toetje kregen ik fruit. Ik was echt heel blij met de hoeveelheid groenten en fruit, want dit miste in echt heel erg aangezien groenten en vooral fruit hier heel schaars is met vaak hooguit 1 blaadje sla en 1 champignon in de noedelsoep. Ik zat zo vol dat ik bijna ontplofte. Na eventjes uitbuiken wilde we toch wel graag de onsen van het hotel proberen en vertrokken we naar beneden. Daar gingen we het vrouwen gedeelte in en moesten we ons eerst douchen terwijl we op een krukje zaten en hadden we een soort bakje waarmee je jezelf af kon spoelen. Daarna gingen we in een heeeeel heet bad. Mijn hele lichaam ging er van tintelen, als je eenmaal zat was het water oké maar zodra het water of je zelf bewoog was het weer ontzettend heet. Van het hele hete bad gingen we in een nog heter bad wat een beetje melkachtig was van alle mineralen. Het rook ook naar mineralen. Hierna moest je jezelf niet afspoelen waardoor mijn bed, pyjama en Yukata daarna ook naar mineralen roken. Ik heb echt nog een half uur lang lopen zweten nadat we uit het bad waren maar het was het waard want mijn huid was lekker zacht. 

De volgende ochtend stond er weer eten op ons te wachten (ook al zat ik nog vol van het avondeten). Het was gelukkig iets minder dan het avondeten maar nodgsteeds veel. Ik had weer een salade en gegrilde groenten, een soort tofu in soep die ik eruit moest vissen met een gekke lepel, fruit, rijst en aubergine in saus (mijn favoriet). Hierna vertrokken met weer een volle buik voor ons rondje hakone. We hadden een hakone Free pas wat betekende dat we veel transport gratis konden gebruiken en op veel andere plekken korting kregen. We begonnen met de bus naar een tempel met een taisha (Japanse boog) bij een meer. Hier kon je een half uur in de rij gaan staan voor een foto maar hier hadden we niet zoveel zin in. De tempel was mooi maar na zoveel tempels voelt het niet meer heel erg bijzonder. De omgeving was wel heel anders met mooie hoge bomen en heel veel mos. Hierna namen we een piratenschip (vraag me niet waarom) over een meer waar je een geweldig uitzicht over mount Fuji zou moeten hebben. Maar helaas dit geluk hadden we niet want mount Fuji zat volledig in de wolken, hadden we nu maar wat uitgebreider gekeken in de trein. Na het piraten schip namen we een kabelbaantje de berg op naar een zwavelmijn met helaas mt Fuji nogsteeds in de wolken. Gelukkig was de zwavelmijn zelf de reis ook waard. Het stonk erg maar je zag hoe ze het knalgele zwavel mijnde en alle dode bomen eromheen. Het was ook lekker afkoelen op de mijn, wat we wel konden waarderen na al bijna 2 weken temperaturen van 30 graden of meer. Hierna namen we een kabelbaan naar beneden en een kabeltrein verder naar beneden waarna we overgingen op een toeristentreintje met (zo werdt gezegd) mooie uitzichten maar dit vond ik een beetje tegenvallen omdat we vooral door een dal gingen. Uiteindelijk was ons rondje rond en waren we toe aan relaxen in een hotspring. Aangezien Tina twee tattoos heeft kan ze de meeste onsens niet in en gingen we naar een speciale onsen toe waar ze dit wel toelieten (ze hoefde ze zelfs niet af te plakken), de enige voorwaarden dat ze alleen naar binnenging en geen contact met ons zocht. Later lazen we dat dit te maken heeft met dat tattoos in het verleden een teken waren dat je bij een soort asociale/criminele groep hoorde. De reden dat ze hier wel naar binnen mocht is omdat een onsen als helend wordt gezien en ze mensen met een tattoo deze helende kracht niet willen ontnemen. Daarom mag je er alleen naartoe als je de helende krachten wilt gebruiken en dus niet omdat het gezellig is. Gelukkig denkt iedereen hier toch dat we niet bij elkaar horen omdat Tina Aziatisch is en wij blank, dit zorgt regelmatig voor verwarring net als het feit dat we een internationaal reisgezelschap zijn en niet allemaal uit hetzelfde land komen. Maar ik ben blik dat we hierdoor allemaal van een onsen hebben kunnen genieten. Na dit relax moment gingen we weer terug naar het hotel waar ons avondeten weer op ons stond te wachten. Dit keer waren we voorbereid en hadden we de lunch overgeslagen, het was nog steeds veel maar ik ontplofte niet meer. Als avondeten kreeg ik een salade, gestoomde groenten, sushi, loempia’s, rijst, noedelsoep, tempura en een hamburger op een stokje. Het was weer erg lekker. Natuurlijk gingen we na het eten weer naar de onsen om ons avond ritueel af te maken. We vonden het allemaal wel jammer dat we bijna wegmoesten. 

De volgende ochtend had ik weer een lekker ontbijt maar was ik toch een beetje teleurgesteld omdat het wel erg westers was (vooral na het ontbijt de dag ervoor). Die ochtend had ik toast met jam, fruit, salade en wat groenten en zelfs geen rijst! De onbeschofte vrouw die tijdens ons verblijf de tafel naast ons had was duidelijk jaloers en vond dat haar onrecht was aangedaan, hierdoor voelde ik een beetje plaatsvervangende schaamte en vond ik het erg zielig voor het personeel waar ze elke maaltijd weer tegen klaagde en die ze uitfoeterde. Wat ben ik blij met mijn reisgezelschap. Helaas zit onze tijd van verwennerij en onbeperkte onsens erop maar we gaan weer door naar een mooie nieuwe plek, Nikko national park. 

Fun facts:

alles heeft hier een muziekje, als de trein aankomt, als her stoplicht op groen gaat, als de vuilniskar langskomt. 

Zoals veel mensen misschien al weten is de toilet ook bijzonder in Japan. Vaak is er een verwarmde wc-bril, een bidet in de toilet waarmee je een minidouche voor je kont kan nemen en soms een privacy functie die een waterval geluid maakt zodat niemand je hoort plassen 

De buschauffeurs en het trein personeel wijzen altijd als ze wegrijden in alle richtingen om aan te geven dat ze alle kanten op gekeken hebben en praten hier baak ook bij. We kunnen het niet verstaan maar ik verwacht dat ze zeggen ‘ik kijk naar rechts, ik kijk naar links, er komt niks aan, Lets go’

Op veel plekken is vrouw en man gescheiden, in de onsens bijvoorbeeld maar onderweg naar Nara kwamen we ook in een gedeelte van de trein waar alleen vrouwen mochten zitten. Uiteindelijk hield niemand zich eraan en zorgde het er vooral dat toeristen foto’s namen van de treincoupé.