Tasting Canada: van poutine tot beavertails

Aan het einde van de middag komen we aan bij ons hostel in Ottawa. Het is een beetje een vreemd hostel waarbij ik het gevoel heb dat er permanent mensen wonen en niemand zijn dorm of zelfs bed verlaat behalve om eten op te halen en het vervolgens in bed op te eten. Tina en ik doen daar natuurlijk niet aan mee en zijn Ottawa gaan verkennen. Ottawa is de hoofdstad van Canada en daarom staan er veel grote gebouwen (lees kastelen). Omdat de stad op de grens van Ontario en de provincie Quebec ligt hoor je hier ook veel Frans. Nadat we aankwamen hebben we heerlijk de zonsondergang gekeken en zijn daarna naar de Byward market gegaan om daar een hapje te eten bij een Mexicaan. Helaas zat er weer koriander in mijn eten dus ik heb besloten Mexicaanse restaurants op te geven, tot nu toe is het nog nooit goed gegaan bij een Mexicaanse eettent. Omdat ik niet erg veel had gegeten had ik wel ruimte over voor het beste toetje in Canada, BeaverTails. Dit is een soort platgeslagen oliebol met toppings erop. Als topping had ik Nutella met banaan en het was geweldig. Zo gingen we toch goed gevuld terug naar het hostel om daar een film te kijken in de woonkamer. 

De volgende dag gingen we Ottawa verkennen helaas kwamen we er al snel achter dat alles dicht was omdat 1. Maandag en Dinsdag alle musea dicht zijn 2. Corona hier een excuus is om allemaal dingen te veranderen en dicht te doen terwijl het gewoon open mag zijn en er niet echt een duidelijke reden voor is 3. het winter volgens de Canadezen terwijl het toch echt nog herfst is en veel bomen gewoon nog blaadjes hebben. Dus onze tour door het parlement ging helaas niet door. In plaats daarvan hebben we een beetje rondgelopen bij de parlement gebouwen en het Rideau kanaal bezocht. Beide bestonden uit oude gebouwen, vooral het rideau kanaal was erg mooi en prima vertoeven op een bankje in het zonnetje. Omdat we verder niet echt wisten wat we nog konden doen zijn we in een uur naar de andere kant van ottawa gelopen om daar in een park het beeld van de man met de hoeden te bekijken. Hiervan zijn er twee waarvan er een dus in Ottawa staat en de ander in Apeldoorn, ik voelde me daardoor natuurlijk erg verbonden met Apeldoorn. De terugweg hebben we toch maar met het OV gedaan want de weg heen was vrij oninteressant en we waren erg moe. Die avond heeft Tina nog eventjes gewerkt en heb ik swerelds grootste bak met noodles besteld in een restaurant, Het was in ieder geval genoeg om de volgende dag nog een keer van avond te eten. 

De volgende dag was het dinsdag en was er daarom nog steeds niks open. We besloten naar Gatineau park te gaan naar de Carbide Wilson Ruins. Gelijk bij het begin van de wandeling stond dat je uit moest kijken voor beren, kijk dat is het echte Canada. De hike was niet erg lang en na twintig minuten wandelen kwamen we bij de ruïnes aan wat een phosphate fertilizer is geweest, wat dat ook mag zijn. De ruïnes stonden bij een serie watervallen wat het erg mooi maakte. We hebben daar ook een tijdje rondgelopen en vervolgens weer terug gegaan. Gelukkig zijn we geen beren tegen gekomen maar wel hele schattige chipmunks die bij elk piepje dat ze maakte een soort spastische beweging in hun staart maakte. Omdat de wandeling niet zo lang was wilde we nog een andere wandeling rondom een meer gaan doen. Helaas was de weg vanwege seizoensgebonden omstandigheden afgesloten dus ging dit plan niet door. We zijn daarom maar naar het levendige Gatinau gegaan wat in november niet zo levendig blijkt. Ook het must see park was niet echt een must see en uitgestorven op een paar zwervers en een hele grote hoeveelheid Canadese ganzen na. Omdat we niet echt goed wisten wat we nog moesten doen zijn we naar de Walmart gegaan. Het was fijn om te zien dat de greater nog steeds bestond alle i.p.v. begroeten zat ze op een stoeltje om te checken of iedereen zijn masker wel ophad. Bij de Walmart heb ik een nieuwe pyjama gekocht en kennisgemaakt met swerelds grootste pak lucky charms. Dit maakte de toch wel een beetje mislukte dag weer goed. 

Omdat we geen van de vele musea hadden kunnen bekijken in Ottawa besloten we na de check out onderweg naar Montréal een tussenstop te maken bij het national war museum. Dit museum hadden we gekozen omdat het de volgende dag memorial day is waarop de Canadezen hun gevallen soldaten en veteranen herdenken. Het war museum ging over alle oorlogen waarbij Canada had meevochten waarvan natuurlijk ook een deel over de bevrijding van Nederland. Waarbij we natuurlijk terug komen bij het standbeeld van de man met de twee hoeden wat een symbool staat voor de band tussen Canada en Nederland na de tweede Wereldoorlog. In het museum was ook een kelder met een indrukwekkende collectie van militaire voertuigen en wapens waaronder grote tanks. Na het war museum was er nog een hele belangrijke Canadese snack die ik nog moest proberen, Poutine. Dit is patat met kaasbrokken en jus (vegetarisch in mijn geval natuurlijk). Hoe overwelmed ik was door de beavertails zo underwelmed was ik van de poutine. De frietjes met kaas kan ik me heel goed in vinden maar de jus waardoor alle frietjes zompig worden echt niet. Doe mij maar een gewone patat. Na de lunch vertrokken we naar Montréal met een tussenstop bij de st Albert cheese curd (kaasbrokjes) fabriek. Helaas was door Corona de gang waarbij je de fabriek in kon kijken en het café dicht (zucht). Het was dus alleen een kaaswinkeltje waardoor het meer een WC stop werd.

Fun facts:

- De douche heeft hier geen aparte knop voor temperatuur en hoe hard het water stroomt. Er is een knop die je moet draaien om hem aan te doen en daarna verder door moet draaien om hem warmer te maken. 

- Iedereen zegt hier ‘how are you?’ als een soort hallo en ik weet gewoon niet zo goed hoe ik erop moet reageren.