Cultuur snuiven in Montréal

Na een flink stuk gereden te hebben inclusief carkaraoke kwamen we in Montréal bij het hostel aan. Omdat we in het centrum van Montréal zitten en we midden in de spits aankwamen duurde het erg lang voordat we een parkeerplek hadden gevonden. Die avond hebben we dan ook niet veel gedaan naast avondeten en een film kijken. De volgende dag was het rememberance day, het Canadese equivalent van dodenherdenking. De week ervoor zag je al veel mensen met poppy flowers (klaproos) speldjes rondlopen. Dit is een referentie naar een gedicht dat geschreven is door een Canadese soldaat in de eerste Wereldoorlog waarin hij het heeft over de klaprozen op het slagveld. Terwijl we onderweg waren naar het oude gedeelte ban Montréal kwamen we langs een park waar de dodenherdenking werd gehouden. Aangezien het bijna 11 uur was, de tijd voor 1 minuut stilte, besloten we daar te blijven staan. De dodenherdenking zelf was vrij vergelijkbaar met die in Nederland met de last post en het neerleggen van de kransen. Het enige verschil is dat in Canada de ceremonies om 11 uur beginnen waardoor er niet een nationaal moment van stilte is zoals in Nederland en dat het hier minder groot lijkt te zijn. Het is hier niet zo dat het OV wordt stilgelegd en mensen en auto’s op straat stil blijven staan op dezelfde tijd. Na de dodenherdenking gingen we naar het oude gedeelte van Montréal. Omdat Montreal een oude Franse koloniale stad staan er nog veel oude, Europees uitziende gebouwen. Het oude centrum was kleiner dan ik had verwacht maar zag er wel erg gezellig uit. We hebben een beetje door de oude straatjes gelopen en door de oude haven gelopen, al vond ik dat er niet zo oud uitzien. Nadat we de oude stad hadden gezien zijn we op zoek gegaan naar de ‘underground city’ dit zou een ondergronds netwerk moeten zijn van gangen, zakenflats en malls in een groot deel van Montréal. We hadden onszelf de uitdaging gegeven om via dat stelsel van de ene naar de andere mall te lopen maar helaas lukte dat niet helemaal en moesten we uiteindelijk toch nog buiten lopen. We vermoeden dat een van de gebouwen waar we doorheen moesten gesloten was vanwege Covid. De rest van de mals die we wilde zien hebben we dus toch maar via de bovengrondse wegen gedaan. Uiteindelijk kwamen we uit bij de oude McGill university waar we een beetje hebben rondgelopen en gedaan alsof we studenten waren. Er waren ook weer erg veel eekhoorns dus ik was helemaal blij. Die avond heb ik de Canadese bioscoop ervaring gehad, we gingen namelijk naar de nieuwe James bond film. Natuurlijk kon dat niet zonder een grote zak popcorn en een gigantische (medium) beker drinken in (denk ik) een van de grootste bioscoopzalen waar ik ook in heb gezeten. 

De volgende dag was het plan de mont royal (een berg of eerder heuvel in het midden van de stad) te beklimmen, maar helaas, het regende. Dit was overigens wel mijn eerste regen die ik in Canada heb gezien dus ik heb erg veel geluk gehad. We hebben dus maar extra lang over het ontbijt gedaan en zijn in de middag naar het olympisch park gegaan. Ik wilde daar graag in de Biodome, een overdekte dierentuin in het olympisch stadion en Tina wilde naar het planetarium. Terwijl Tina lag te pitten onder het noorderlicht in een zitzak heb ik de 4 ecosystemen op het Amerikaanse continent getrotseerd. Eerst de tropen met de ara’s en apen, een goede voorbereiding voor costa Rica deze zomer. Vervolgens waren er twee ecosystemen die de bossen rond Montréal/ de St Lawrence River moesten voorstellen. Deze waren erg leuk met otters (die dingen zijn groot!), Racoons en een BEVER! Vooral de bever was schattig omdat ik rond zwom tot hij een Maple leaf tegen kwam, deze met beide armpjes vastpakte en op ging eten. Een van deze ecosystemen liet ook het leven onder water zien i.p.v. in de bossen. Het laatste ecosysteem was het noorden van Canada met vooral veel pinquins. Na het biodome avontuur was het redelijk droog en zijn we normaals naar het oude centrum geweest voor een Beaver tails (de platgeslagen oliebol). Die avond gingen we naar de AURA bascilique (een lichtshow) in de Notre dame waarbij ze allemaal licht projecties deden op het altaar, plafond en de kolommen van de notre dame met enorm dramatische muziek. Het varieerde van bloemetjes en Bijtjes tot een onweerstorm tot een soort techno party. Vooral dat laatste was een beetje vreemd in een kerk. Het was echt heel vet om te zien maar miste er naar mijn idee een beetje een verhaal en daarmee een verband met waarom het in een kerk was naast dat het er cool uitziet. Helaas mocht je niet filmen maar er zijn wel vette filmpjes op YouTube die het wat duidelijker maken. 

De volgende dag regende het nog steeds maar aangezien het onze laatste dag is in Montréal was het toch echt tijd om de mont royal te beklimmen. Gelukkig werd het snel ietsje droger en liepen we door een mooi bos met nog redelijk wat herfst kleuren. Aangezien Montréal naast het oude centrum vooral lelijke flats heeft was het uitzicht niet heel mooi maar onze wandeling door het bos met veel eekhoorns was zeker geslaagd. Uiteindelijk hebben we een groot gedeelte van het park gezien en vertrokken we naar de wijk Mile-end waar je erg goede bagels kan vinden. Het was inderdaad heel druk in de bagelshop maar ik heb wat goede interessante bagels kunnen scoren, een rozemarijn, blueberry en kaneel-rozijn bagel. Helaas was het onderweg begonnen met stortregenen en was het echt alleen een bakker en geen café. Uiteindelijk zijn we samen met alle inwoners van Montréal maar in een café gaan schuilen en daarna terug gelopen. Die avond hebben Tina en ik onze reis samen afgesloten met all-you-can-eat sushi en een film want voor iedereen die mijn Singapore blog heeft gelezen, Tina en ik waren in Singapore sushi grote sushibuddies en waren vaak te vinden bij de sushibar. Die avond hadden we de hele dorm voor onszelf!

De volgende dag heb ik vroeg in de ochtend eventjes gebeld met mijn ouders en daarna afscheid genomen van Tina. Omdat mijn bus naar Quebec city pas om 5 uur vertrekt ga ik nog even een kijkje nemen bij de Barbie expo, een tentoonstelling met heel beeld Barbies in verschillende outfits. Het was echt veel leuker dan ik had verwacht, er waren allemaal verschillende Barbies van verschillende klederdracht van landen (waaronder Nederland) tot beroemdheden of filmkarakter en kleding die geïnspireerd was op bloemen, de seizoenen, automerken, eetmerken en ga zo maar door. Ik vond het een van de leukste tentoonstellingen die ik bezocht heb en heb er uiteindelijk een uur rondgelopen. Na mijn activiteit van die dag ben ik nog een keer naar mile-end gegaan waar ik dit keer in het zonnetje in plaats van de stromende regen rond heb gelopen. Toch heel anders om zo’n plek met mooi weer te bezoeken. Ik kwam dit keer ook het café tegen van de beroemde bagelwinkel waar ik de dag ervoor bagels heb gekocht. Daar heb ik mijn lunch gegeten en daarna ben ik weer terug naar het hostel gegaan om me nog even voor te bereiden op de 4 uur durende busreis.

Sommige van jullie vragen zich misschien af hoe het hier met Corona gaat en of ik niet in een lockdown terecht kom. Ik volg natuurlijk een beetje het nieuws in Nederland en Gelukkig is het hier een stuk minder erg dan ik Nederland en stijgen de besmettingen nog niet echt. Ik ben dus net op tijd vertrokken. Er geld hier wel op veel meer plekken nog een mondkapjes plicht en in alle musea en café’s hanteren ze het 2G beleid.

(Fun facts):

- Sinaasappelsap is Nederlands grappigste woord (besloten door Tina)

- Al sinds ik hier ben (en volgens de Canadezen al een paar maanden) hangen alle vlaggen halfstok vanwege de vele massagraven met kinderen die gevonden zijn bij een Canadese school voor inheemse kinderen. Alleen de dag voor dodenherdenking gingen de vlaggen weer omhoog om ze vervolgens weer halfstok te hangen tijdens en na dodenherdenking. 

- Het metrosysteem in Montréal is een beetje raar, i.p.v. stalen wielen op een stalen rails heeft de metro rubberen banden in een soort goot. Het rijdt best wel lekker soepel.