Reading week

Samen met Tina had ik twee nachten geboekt in een resort in Batam. Dit is een Indonesisch eiland dat minder dan een uur varen van Singapore ligt. We hadden geen idee wat we hier gingen doen maar we vonden het allebei wel een goed idee om even bij te komen van het semester voordat we aan onze tentamens begonnen. Op maandagmiddag gingen we rond een uur of 2 richting Batam, omdat het in Batam een uur eerder is heeft de reis ons -10 minuten gekost. We zaten in een Resort dat best ver van de dorpjes op Batam af lag. Het resort was erg mooi, overal stonden houten hutjes met veel bomen ertussen. Beneden was een terras die uitkeek over de zee en een zwembad met ligbedjes die allemaal vrij waren want Aziaten houden niet van zonnen. Vanaf het terras kon je in de verte de skyline van Singapore zien. Zo konden we ook meteen zien hoeveel smog er boven Singapore hing. Die middag hebben we vooral een beetje rondgehangen op het resort. Omdat er verder rondom het resort niet veel te doen is zijn hebben we pizza gegeten op het terras. Halverwege de pizza begon het een beetje te miezeren dus kregen we van het restaurant een extra pizza. Dit was een kaas banaan pizza en ik moet eerlijk zeggen dat ik nog nooit zo’n smerige pizza heb gegeten. De kaas was zoet, dit is vrij normaal hier maar ik kan er maar niet aan wennen en zeker niet op een pizza. De volgende ochtend stond ons een van de beste ontbijtjes van deze exchange te wachten. Er was van alles, vers gebakken pannenkoeken, wafels en omelet, croissantjes en verschillende soorten fruit. Ze hadden ook een rijstepap achtig iets wat ik maar eens ging proberen. Het was de bedoeling dat je hier allemaal hartige dingetjes doorheen deed zoals groenten en vlees maar ik vond fruit een beter idee. Meteen kwamen er allemaal mensen naar mij toe die mij gingen vertellen dat je daar geen fruit in moest doen maar het was best lekker met fruit. Die ochtend hebben we een beetje aan het zwembad gelegen. In het begin was ik de enige met een bikini aangezien de meeste mensen daar islamitisch zijn maar gelukkig werd ik niet raar aangekeken en kon ik eventjes de tanlines van mijn korte broek wegwerken. Ze hadden een soort van zitzakken in het water liggen waarop je ook heerlijk op het water kon zonnen. Na zo’n luie ochtend hadden we toch nog wel eventjes de behoefte om iets van het eiland te zien naast het resort. Vanaf het resort regelden ze shuttle busjes naar een aantal malls in de grootste stad van het eiland. We werden naar de mall gebracht door een Indonesische man die vertelde dat hij heel graag in Canada wilde werken. Hij heeft Tina dan ook uitgebreid ondervraagd door ongeveer alles van zijn CV op te noemen en te vragen of hij kans maakte op een baan in Canada of niet. Hij had zijn middelbare school niet af gemaakt maar kon wel alle voertuigen ter wereld besturen. Hij leek niet echt in zijn hoofd te hebben wat voor een baan hij wilde doen in Canada, als het maar in Canada was. In de mall hebben we een beetje rondgelopen en geluncht. Dit ging niet erg soepel want degene die onze bestellingen opnam had niet helemaal begrepen dat ik vegetariër was en had dus alle dingen opgeschreven waarvan ik had gevraagd of er vlees of vis in zat. Daardoor kregen we ook alle gerechten op de tafel waarvan ik had gezegd dat ik ze niet hoefde omdat er vlees in zat. In de mall heb ik eindelijk onderbroeken gevonden! Ook hebben we de grootste spekkoek ooit gekocht. Toen we weer reden kocht onze chauffeur ‘de beste bami van Batam’ voor ons, dit was enorm pittig door de enorme hoeveelheid chili’s die erin zaten maar wel erg lekker. De rest van de avond hebben we op het terras een drankje gedronken en de polar expres gekeken. Die nacht stormde het enorm, om de zoveel seconden gingen alle autoalarmen af omdat de bliksem ergens dichtbij insloeg. De volgende ochtend bleek er een aantal keer in het resort ingeslagen te zijn en deed de wifi het niet meer. Onze chauffeur van de vorige dag vertelde dat hij nog nooit zo’n zware storm had meegemaakt maar gelukkig hebben we er naast de harde knallen en auto alarmen niet veel last van gehad. Die ochtend tijdens het ontbijt kwam er een Amerikaan naar ons toe die in zijn eentje door Indonesië reisde voordat hij naar India ging voor een bruiloft. Hij had de wekelijkse boot naar Jakarta gemist waardoor hij een weekje op Batam zat. Hij had een mooi strandje in de buurt gevonden die hij wel aan ons wilde laten zien. Wij waren natuurlijk heel erg benieuwt dus gingen mee naar zijn strandje. Dit was een behoorlijke tocht waarbij we door een hek moesten kruipen waarop allemaal rode mieren zaten. Ook moesten we een trap af waarvan de helft van de treden verdwenen was. Hier had ik niet helemaal op gerekend dus moest ik over de rotsen en trappetjes klimmen op mijn slippers met een maxi jurk die ondertussen in elk modderpoeltje besloot te gaan hangen. Door de storm en de aanhoudende regen lagen er overal plassen en werden we zeiknat. Maar het was het in wel waard. Het strandje was niet heel schoon maar wel mooi. Dicht bij het strand stonden een paar huisjes waarbij iedereen bezig was om plastic op te ruimen. Omdat het ondertussen nog steeds regende gingen we maar weer terug naar het resort om onze tassen in te pakken en de boot terug te nemen. De terugreis ging soepel ondanks de storm waardoor we ruim op tijd weer in Singapore aankwamen.

De rest van de week moest ik hard aan de slag om te leren voor mijn drie tentamens deze week. Op donderdag avond ben ik met Tina nog een keertje sushi gaan eten en zijn we daarna naar fantastic beasts gegaan. Dit keer gingen we niet naar ons standaard sushi restaurantje maar naar een sushi restaurant waarbij je op een tablet je sushi kon bestellen en het vervolgens met een treintje naar je toe werd gebracht. Dit was erg grappig maar helaas hadden ze geen zeewiersalade en dat is onacceptabel. We gingen weer naar onze standaard bioscoop om Fantastic beasts te kijken. Wat heel vreemd is aan die bioscoop, is dat de roltrap naar boven daar niet links is (zoals hoort in Singapore) maar rechts. Ook in de rest van Singapore gebeurd het nog wel eens dat je ineens voor de verkeerde roltrap staat. Het links aanhouden lijkt hier sowieso niet zo erg belangrijk te zijn. Natuurlijk rijden alle auto’s hier gewoon links maar daar houdt het op. Iedereen loopt maar en fietst maar een beetje waar hij wil waardoor iedereen tegen elkaar aanbotst. Gelukkig lopen Aziaten echt ontzettend sloom dus bots je niet heel hard tegen elkaar op.

Op zondag zijn we met nog wat andere vriendinnen van Vera de verjaardag van Vera gaan vieren. We gingen naar een hotpot restaurant dat bekend staat om zijn klantvriendelijkheid. Hotpot is een soort courmetten maar dan in plaats van een bakplaat heb je een soep waarin je alles kunt koken. Je kunt dus van allerlei dingen bestellen zoals groente, balletjes, tofu en noedels die je in de soep kunt doen. Toen we binnenkwamen moesten we eventjes wachten op een tafeltje. Tijdens het wachten kregen we alvast een doekje voor je handen, een bakje popcorn en wat snacks voor het wachten en een ongelofelijk zoete ice tea. Ook kregen we alvast ons nummer voor de gratis nagelstudio die bij het restaurant zit. Na eventjes gewacht te hebben was onze tafel klaar. Hier hadden ze speciale bakjes om je tas in te zetten en kreeg je doekjes voor je mobiel en bril. Ook kreeg iedereen een short en haarelastiekje voor tijdens het eten en een dekentje voor als je het koud had. We hadden ook een speciale noodle besteld die iemand bij je tafel vers ging uitrekken (dit klink heel vreemd maar beter kan het niet uitleggen, ik heb er een video van opgezet). Natuurlijk kwamen ze ook nog happy birthday zingen. Helaas moesten we zo lang wachten op de nagelstudio dat we dit niet meer konden doen, we kregen aan het einde allemaal een bonnetje zodat we een andere keer naar binnen kunnen lopen en onze nagels alsnog kunnen laten doen. Toen we weggingen kregen we een ijsje mee. Het was inderdaad het meest klantvriendelijke restaurant waar ik ooit geweest ben en een mooie afleiding van al het leren.