Maneki-neko

Weer een week is voorbij en langzamerhand begint het eind van mijn exchange met NUS dichterbij te komen. Het wordt steeds drukker met deadlines en langzaam gaan de hoorcolleges over op herhaling. Voor sommige vakken heb ik mijn laatste hoorcollege al gehad. Toch had ik ook deze week weer tijd om iets wat leuks te doen. De week zelf bestond vooral uit hoorcolleges, essays schrijven en presentaties voorbereiden. Op maandag vond ik een baby salamander in de koelkast. De salamanders zitten hier bijna overal, in gebouwen en buiten. In mijn kamer zit ook soms een salamander, ik vermoed dat hij boven mijn airco woont. Maar ik had niet verwacht dat ik een baby salamander in de koelkast zou vinden. Het begon allemaal toen Alicia gillend mijn kamer binnen kwam rennen dat er iets vreemds in de koelkast zat. Dapper als ik ben ging ik natuurlijk kijken. Toen we erachter kwamen dat het een baby-salamander was die met zijn pootje vastzat aan een plastic zakje hebben we hem gered. Hij bewoog alleen niet meer zoveel dus we hebben hem op een plakje gezet met water en een paar snippers nootje (we wisten niet wat hij lekker vond). Toen ik terug kwam was hij weg, dus hij heeft het waarschijnlijk overleeft. De rest van de week was niet erg sensationeel behalve dat ze op dinsdag ineens een mes hadden voor het halal eten. In onze kantine het je een aantal stalletjes met halal eten, dit eten wordt geserveerd op andere borden (vaak groen) en vervolgens mijn je ook het halal bestek pakken (geel) en drinken uit een halal beker (die zijn blauw). En dit moet allemaal op een lichtgeel dienblad en niet op de zwarte want dat is voor het andere eten. Als je dit fout doet heb je binnen twee seconde drie gillende kantine vrouwtjes om je heen staan. Normaal hebben ze alleen vorken en lepels bij het halal bestek waardoor je je salade, vega vlees of wat dan ook dus met je lepel moet snijden. Normaal steel ik altijd stiekem een mes van het niet halal bestek, maar op die dinsdag hadden ze ineens een mes bij het halal bestek. De rest van de week heb ik de messen niet meer gezien. Die dag besloten we ook een oerhollands avondje te houden waarbij we met een aantal Nederlandse meiden uit RC4 boer zoekt vrouw hebben gekeken. We hebben natuurlijk alle Nederlandse snacks verzameld die familieleden, die op bezoek waren geweest, mee hadden genomen. Het was een gezellig avondje.

In het weekend had ik eigenlijk niks gepland behalve de was doen. Hier ben ik dan ook de hele zaterdagochtend mee bezig geweest. Zaterdagmiddag ben ik met Ainse een tour door Singapore gaan doen. Het begon allemaal bij de enige Nederlandse frietzaak in Singapore (en waarschijnlijk in heel Azië). Deze was opgezet door een Brabander, samen met een Singaporees die Nederlandse frieten lekker vond. Naast de beste frieten in Singapore (wat niet erg moeilijk is) hadden ze ook frikandellen en kroketten. Helaas hadden ze geen kaassoufflés maar de friet met mayo was erg lekker dus ik ga zeker nog een keertje terug. Daarna gingen we door naar Chinatown om souvenirtjes te shoppen. Hier heb ik een geweldige maneki-neko gekocht, oftewel een katje met een zwaaiend armpje. Deze staat nu lekker te zwaaien op mijn bureau. Zodra het licht s’ ochtends aangaat begint hij met zwaaien en hij stopt pas als ik ga slapen. Toen we klaar waren met shoppen was het tijd voor het volgende onderdeel op het programma: een openluchtfilm bij gardens by the bay. Dit was erg leuk, het was de Thaise versie van my girl en het ging eigenlijk helemaal nergens over. De omgeving was wel erg mooi want achter het bioscoopscherm zag je de grote lichtgevende bomen en het Marina Bay Sands hotel.  Aangezien we onderhand al heel Singapore hadden doorgereisd en al 4 van de 5 metrolijnen hadden gehad besloten we dan ook maar die laatste lijn mee te pakken. Dit klonk als een erg goed plan maar toen we bij onze tweede overstap aankwamen werd er omgeroepen dat de metro niet naar ons station reed omdat het al te laat was. De metro’s en treinen rijden in Singapore vaak maar tot 23 of 24 uur (afhankelijk van welke lijn je hebt). Dit zorgde natuurlijk voor heel veel stress en daarom begonnen we als een gek naar de andere metrolijn te lopen. Tot we ineens iemand hoorde zeggen dat er gebouwd werd aan een lijn en je een vervangende bus kon nemen. Deze stopte ook bij het station die wij moesten hebben. Uiteindelijk hebben we geen taxi naar huis hoeven nemen dus dat was mooi. De volgende dag ben ik vooral met wat opdrachten bezig geweest. S’ avonds ben ik nog met een aantal andere exchangers naar het firewalking festival geweest. Dit was in een Indische tempel. We waren ruim op tijd en wisten een goed plekje te bemachtigen dichtbij het scherm en de Indische band. Langzaam werd het drukker en drukker tot dat iedereen tegen elkaar stond gedrukt en stond te zweten. Het duurde vrij lang tot het ritueel begon en langzaam werd iedereen gek van de Indische muziek en de zwetende mensen. Het echte firewalking was een beetje een anticlimax. Bij het ritueel liepen mensen een voor een over hete kolen om vervolgens in een gat met melk erin (of een andere witte waterige substantie) te springen. Na een aantal minuten waren we hier ook klaar mee en besloten we onze schoenen te halen en te vertrekken. Je schoenen moet je hier vaak uit doen in tempels. Helaas hadden we onze schoenen op een beetje ongelukkige plek gezet want waar onze schoenen stonden stond nu een enorme menigte te wachten om een heilige maaltijd in de tempel te halen. Met moeite haalden we onze schoenen op. De rij stond letterlijk op onze schoenen maar gelukkig was de schade beperkt. Het was in ieder geval een aparte ervaring. Omdat we ongeveer anderhalf uur in de menigte hadden staan zweten besloten we een ijsje te halen en even ergens te gaan zitten. We vonden een beroemd shaved ice tentje en bestelde daar allemaal een berg shaved ice. Deze viel iets groter uit dan verwacht dus het opeten hiervan was een uitdaging. Later zagen we ook dat de meeste Singaporezen een berg ijs met z’n vieren deelde. Na deze vermoeiende avond zijn we maar snel terug gegaan zodat we de laatste metro niet weer zouden missen.

Leuk feitje om af te sluiten, ze hebben hier het gebruik van rietjes verboden. Het heet ook wel de ireject campain en oh oh wat zijn de Singaporezen het daar niet mee eens. Sinds een aantal weken volg ik een facebook pagina waarop NUS studenten hun problemen anoniem kunnen posten. Dit waren eerst altijd voor de helft liefdesproblemen en de andere helft was de vraag ‘ik heb voor mijn test een C gekregen, kan ik dan nog steeds mijn vak afsluiten met een A?’. Maar sinds een week zijn ze massaal aan het klagen over het verbod op rietjes. Dit is ontzettend vermakelijk om te lezen, hoe druk mensen zich kunnen maken over het krijgen of niet krijgen van een rietje bij hun cola. Enorme verhalen over hoe hun tanden hieronder lijden worden gedeeld. Voor degene die dit graag mee willen maken, de pagina heet ‘NUSwispers’, neem vooral een kijkje.