Hoi Hanoi!

Na een drukke werkweek was het dan eindelijk zover, recessweek! Op vrijdagochtend vertrokken Tina en ik naar Changi airport, we waren hier allebei al een keer geweest maar dat was midden in de nacht. Dus we hadden nog niet veel meegekregen van s’ werelds beste vliegveld. Het vliegveld was inderdaad erg mooi en goed. Onze vertrekhal was een van de nieuwste en alles zag er erg mooi uit. Tijdens de vlucht zat ik bij de nooduitgang dus ondanks dat het een vliegtuig was dat gemaakt is voor Aziatische maten zat ik redelijk ruim. De aankomst in Hanoi was erg chaotisch, we zouden worden opgehaald door een taxi van de family stay hostel waar we de komende nachten zouden slapen maar er was niemand om ons op te halen. Nadat we een aantal keer geprobeerd hadden om het hostel te bereiken gaven we het op en namen we een taxi. Ons hostel was midden in het oude gedeelte van Hanoi en vanwege het naderende mid autumn festival waren er allemaal avond markten rondom het hostel te vinden. Omdat de taxi ons niet naar het hostel kon brengen vanwege de avond markt moesten we met onze bagage over de avond markt heen. Het was erg druk dus helaas kon ik de koffer niet achter me aan rollen maar moest ik hem optillen. In een massa, in 30 graden met een 10 kilo zware koffer was toch niet zo prettig. Het was onderhand ook al 9 uur s’ avonds en we hadden nog niet gegeten dus toen we in het hostel kwamen trilde ik van de inspanning en het tekort aan voedsel. Gelukkig was er een restaurantje naast ons hostel waar we iets konden eten. Ondanks dat Tina een Vietnamese Canadees is kreeg ook zei het in haar beste Vietnamees niet voor elkaar om een goede vegetarische maaltijd te regelen. We kwamen er dus al snel achter dat vegetarisch zijn in Vietnam nog lastiger is dan in Singapore dus besloot ik maar vis te gaan eten en als het echt niet anders kan vlees. Dus we aten een erg lekkere gebakken vis met wat groenten. We liepen gelijk door naar een meer in het oude gedeelte van het centrum om te kijken waar we eigenlijk beland waren. Omdat we allebei zo druk waren met de naderende tentamens hadden we niet echt tijd gehad om onderzoek te doen naar Hanoi dus liepen we maar wat rond. Om de twee meter was er een karaoke stalletje, oftewel een box met een microfoon, waar de Vietnamese lekker mee blèrde met de muziek. Allemaal apart genomen klonk het al niet zo goed maar doordat alle karaoke boxen zo dicht bij elkaar stonden klonk het helemaal nergens meer naar. Die avond om 12 uur s’ nachts heb ik gelijk Nynkes envelop opengemaakt die ze had geschreven voor mijn verjaardag. Gelukkig zat hier een slinger en een kaarsje in dus hoeven we alleen nog maar de taart te kopen en een aansteker te vinden.

De volgende dag hadden we s’ ochtends geen tijd om mijn verjaardag te vieren want er stond een tour op het programma naar het volgens Parfume (de hostelmama) het mooiste plekje in Vietnam. We werden s’ ochtends vroeg opgehaald door een busje en naar een groot tempelcomplex gebracht met een grote pagode. Hier leidde onze gids ons met een rotvaart doorheen omdat we blijkbaar niet zoveel tijd hadden. Het was in ieder geval erg mooi en vanaf de beltoren had je een mooi uitzicht. De lunch was een echt Vietnamees buffet waar alle tourbussen leken te stoppen. Het eten was lekker maar helaas niet koriander vrij zoals ik had gehoopt. Hierna gingen we naar het hoogtepunt van de tour: hau lu. Dit was beschreven als ha long bay on land. En dit klopte wel, het waren hoge stompe bergen waartussen je met bootjes kon varen maar de bergen lagen niet in de zee zoals bij ha long bay. Met een roeibootje gingen we tussen de bergen door en door grotten heen om vervolgens weer bij andere mooie meertjes tussen de bergen uit te komen. Degene die ons roeide had een prachtig parasolletje die hij elke keer inklapte als we een grot in gingen. Helaas hadden Tina en ik die luxe niet maar dat weerhield ons er niet van om enthousiast mee te peddelen. Een ruim uur later en een aantal tinten bruiner kwamen we weer terug van ons boottochtje waarna we netjes met de bus weer werden afgezet. Hier stond Parfume en een vaste gast van de home stay op ons te wacht met een diner en een taart. Het eten was heerlijk en ze had zich redelijk uitgesloofd waardoor er helaas ook redelijk wat overbleef. Maar dit werd vervolgens aan de hele buurt en familie uitgedeeld. Daarna was het natuurlijk tijd voor de TAART want we hadden nog niet veel tijd gehad om mijn verjaardag te vieren. Parfume had een grote taart gekocht waarop ze ‘happy birthday Kim’ in het Vietnamees hadden geschreven. Natuurlijk vroeg ik of ze ook happy birthday in het Vietnamees konden zingen maar helaas kende ze hem alleen in het Engels. Die avond werden we door Parfume en haar man met scooters naar een mooncake festival ding gebracht. Er was niet veel te zien/ te doen maar toch was het grappig om naar toe te gaan. De weg terug gingen we op z’n Aziatisch met z’n zessen op twee scooters.

De volgende dag stond er nog een tour gepland maar deze keer naar Ha long bay, opnieuw stond ons weer een lange busrit te wachten van bijna drie uur. Toen we eindelijk bij Ha long bay aankwamen werden we gelijk naar de boot gebracht waar de lunch op ons te wachten stond. De lunch zelf was niet heel bijzonder dus al snel besloten we naar het bovenste dek te gaan om te genieten van het uitzicht. Dit was inderdaad erg mooi, Ha long bay heeft zijn plekje op de lijst van natuur wereld wonderen zeker verdient. Naast de mooie boottocht zijn we nog gestopt bij de grootste grot van Ha long bay, dit was erg indrukwekkend zeker omdat ik eigenlijk niks had verwacht van de grot. Het hoogtepunt van de dag was toch wel het kajakken op Ha long bay. Omdat we in een Kajak zaten en niet in een roeiboot kon je zelf een beetje naar de wat rustigere plekken Kajakken waar je vervolgens lekker eventjes kon ronddobberen. Het was al met al weer een mooie dag en die avond hebben we niet veel meer gedaan want van al die tours word je erg moe. Ook moesten we onze tassen alweer inpakken want het was onze laatste dag in Hanoi.

De volgende dag hebben we Hanoi bekeken als een local, met de scooter. Parfume had ons beloofd rond Hanoi toen we de tour naar Ha long bay on land namen. Omdat we om kwart voor 1 in het vliegtuig moesten zitten hadden we hier niet heel veel tijd voor. Toch hebben we in een enorm tempo alle high lights van Hanoi gezien. De grote tempels hebben we niet gezien maar wel een kleine waar de locals hun offers doen. Na zo’n zware ochtend gingen we naar een klein cafétje waar je je eigen verse loempia’s kon maken. Dit zijn niet de loempia’s zoals wij ze kennen maar en is eigenlijk een soort sushi met groente en garnalen erin waar ze in plaats van zeewier een soort velletje gebruiken. Ook zat er geen rijst in. In al mijn enthousiasme had ik helaas te veel wasabi door mijn dipsausje gemengd dus daar had ik niet zoveel meer aan. Na de loempia’s gingen we meteen terug naar het hostel waar de taxi al op ons stond te wachten. Een voordeel van deze strakke planning was dat er geen rij stond bij het inchecken en we nauwelijks bij de gate hebben gewacht. In het vliegveld waren we meteen ons grote voordeel kwijt want Tina kon niet langer in het Vietnamees met de mensen communiceren dus konden we alvast oefenen met onze handgebaren terwijl we het bruisende Hanoi verlieten en inruilde voor Chiang Mai. Word vervolgd!