Hai Chiang Mai

In Chiang Mai gingen we meteen door op het tempo dat we in Hanoi hadden, het regelen van een taxi was zo geregeld met de Grab app die we onderhand al redelijk wat gebruikt hebben. Grab is een taxi service die in grote delen van zuidoost Azië gebruikt word een beetje op Uber lijkt. Omdat de app een prijs voor je vaststelt word je hiermee niet verrast door hoge prijzen. Het vinden van het hotel was een uitdaging aangezien het adres dat we hadden doorgekregen via Airbnb niet goed was. We besloten nadat we uitgestapt waren dus maar een beetje rond te lopen. Gelukkig wisten we dat ons gebouw volledig rood met wit was geschilderd dus na een tijdje zagen we in de verte ons hotel liggen. Veel tijd om uit te pakken namen we niet want gelijk hadden we al een route door de oude stad van Chiang Mai uitgezet langs de meeste high lights. Onze eerste stop was een marktje, hier kon je allemaal voedsel halen maar het grootste deel van de markt was een beetje verlaten. Toch hebben ik een bananen pannenkoek weten scoren en Tina spiesjes van de barbecue. In Chiang Mai hadden ze op elke hoek van elke straat een soort kraampje staan waar ze spiesjes van de barbecue verkochten. En als ze dat niet hadden stond er een kraampje waar ze een soort worstenbolletjes aan een ketting verkochten. We hadden het tempo van die ochtend er nog goed inzitten dus gingen we op zoek naar een aantal mooie tempels. Onderweg kwamen we in de supermarkten al wat monniken tegen dus we gingen de goede kant op. Terwijl we bij de tempels waren zag je overal monniken rondlopen en bidden, Tina en ik waren het er over eens dat we de oranje kleur wel mooi tegen het groen van de bomen vonden afsteken. Uiteindelijk hebben we twee grote tempels gezien waarvan er een rond zonsondergang was waardoor de zwaluwen rond de hoogste tempel zoefte. Ook dit was erg mooi om te zien. Ik had verwacht dat het zou stikken van de toeristen in Chiang Mai maar dit was totaal niet het geval, bij de meeste high lights waren we een van de weinige toeristen. De rest was grotendeels Australisch of ze kwamen of Zuid-Korea/Japan. De bewakers en monniken hadden vooral een handje vol aan de laatste groep met toeristen want de Zuid-Koreanen en Japanners vonden het erg leuk om een bid foto te maken met hun gezicht naar de camera en hun rug naar de Boeddha en dit werd niet erg gewaardeerd door de Thaise monniken en bewakers. Na een heerlijke Thaise groene curry te hebben gegeten gingen we door naar het laatste ding op ons lijstje. Een Chineze tempel waar we het mid-autumn/ mooncake festival wilde gaan vieren. Helaas was er niet heel veel te zien dus hebben we er maar een avond wandeling van gemaakt. Tot we ineens er achter kwamen waar alle toeristen waren, de night market. Hier hebben we een beetje rond geslenterd terwijl we wat souvenirtjes probeerde te scoren. De volgende dag besloten we een scooter tour te doen naar een tempel op een berg die mooie uitzichten over Chiang Mai zou moeten hebben. De scootertocht in Hanoi was ons wel bevallen en na twee dagen tours te hebben gehad met Japanners en Koreanen waren we er wel klaar voor om iets meer te doen dan foto plekjes te bezoeken (wat overigens wel hele mooie fotoplekjes waren!). Vol goede moet stapte we op de scooter en begonnen we te rijden. Al snel kwam ik erachter dat de snelheidsmeter het niet deed maar dat scheen heel normaal te zijn. En zoals het internet ons al had gewaarschuwd kwamen we na ongeveer 5 minuten op de scooter een politie controle post tegen. De politie agenten waren maar wat enthousiast om ons tegen te houden. Ze leken een beetje van de kaart toen ik vol trots mijn internationale rijbewijs liet zien aangezien ze dat niet verwacht hadden maar concludeerde al snel dat dit niet genoeg was omdat ik geen stempeltje had bij mijn motor rijbewijs. Ik probeerde ze nog uit te leggen dat ik wel een scooter mocht rijden maar het mocht allemaal niet baten want stel je voor dat ze die dag zelf hun lunch moesten betalen. Gelukkig kreeg ik een tijdelijk rijbewijs van hun voor drie dagen dus konden we zolang we in Chiang Mai waren lekker op de scooter rondrijden. Onze tocht ging verder, als snel werd het rustiger en kronkelde we de berg op. Halverwege kwamen we ons eerste uitzichtpunt tegen, hier hebben we wat foto’s gemaakt en een maiskolf gegeten van de barbecue. Ik kwam erachter dat mijn flesje gelekt had dus het bonnetje van de scooterverhuur was nat geworden. Gelukkig was de vrouw die ons de maiskolf had verkocht erg behulpzaam en hield ze het papiertje boven onze maiskolven op de barbecue zodat die binnen een minuut droog was. Daar gingen we weer, met een volle maag en een droog bonnetje de berg op. We waren van plan ergens halverwege te gaan wandelen maar de weg was wat minder lang dat we dachten (of we gingen wat sneller dat had gemoeten, aangezien de snelheidsmeter kapot was). Dus rond 12 uur kwamen we bij de tempel aan. Dit was een mooie tempel met een mooi uitzicht en een hele lange trap. Maar het was het allemaal waard en natuurlijk hadden de bewakers het weer erg druk met Japanners en Zuid-Koreanen waarschuwen dat ze niet met hun rug naar Boeddha mochten bidden en dat ze hun schoenen uit moesten doen als ze de tempel in gingen. Hier hebben we alle souvenir winkeltjes bekeken en lekker geluncht. Overigens ben ik erg blij dat we niks aan die lunch hebben overgehouden want toen Tina wat zout en peper over haar eten wilde gooien kwamen we mieren tegen in het potje. Tijdens het eten had Tina een route gevonden waardoor we niet dezelfde weg de berg af hoefden te rijden maar via de andere kant de berg af konden en naar onze volgende bestemming te rijden, de Mae Sa waterval. Toen ik die ochtend de route had uitgezet gaf google dat niet aan maar aangezien we een taakverdeling hadden: ik reed en Tina navigeerde zijn we er maar voor gegaan. De weg werd al snel slechter en bochtiger. Bij elke bocht stond een bordje dat je moest toeteren. Hier had ik erg veel lol in wat het voelde een beetje als een computer spelletje waarbij je bordjes moest spotten (deze waren vaak begroeit) en dat op tijd moest toeteren terwijl je de gaten in de weg moet ontwijken en links moet blijven rijden. Toen we bijna bij de top van de berg waren begon het te regen en besloten we een wandeling te maken naar de top van de berg want we waren toch al nat. De wandeltocht was over een erg smal paadje door de Jungle heen en met een flink tempo liepen we de berg op. Na ongeveer een half uur lopen hoor ik Tina ineens gillen en zie ik haar op en neer springen. Toen ik vroeg wat er was zei ze dat ze dacht dat er een bloedzuiger op haar been zat maar dat het waarschijnlijk een blaadje was. Snel checken we elkaar om te zien of we bloedzuigers zien maar we besluiten als snel dat het waarschijnlijk gewoon een blaadje was. Tot ik ineens een aantal minuten later drie bloedzuigers op mijn been zie zitten die lekker mijn bloed aan het zuigen zijn. Dit keer ben ik de gene die gillend rondjes aan het springen is. En ineens ging het tempo erg omhoog en rende we bijna naar de top. Twee kilometer, en acht bloedzuigers verder bereiken we eindelijk de top. Hier liep een pad over de rug van de berg naar een uitzichtpunten. Gelukkig was het uitzicht het waard maar na al die bloedzuigers hadden we niet meer zoveel zin om naar beneden te lopen. Daarom rende we maar naar beneden, niet echt lekker voor mijn herstellende knie maar gelukkig hebben we op de weg naar beneden nog maar één bloedzuiger gezien. Door de regen en het rennen zaten we helemaal onder de modder dus gingen we onszelf maar schoonmaken bij het visitor centre waar echt geen kip te bekennen was. Hier vroegen we ook of het erg was dat we bloedzuigers hadden gehad maar dit scheen allemaal heel erg normaal te zijn. We vervolgde onze scootertocht over steeds slechter wordende wegen. En plotseling staan we op een schoolpleintje met allemaal kinderen om ons een die zich klaarmaken voor een middaggebed terwijl de weg ophoud. Als we de kaart laten zien op google maps zeggen ze dat de weg die wij willen niet bestaat en dat de enige manier om van de berg af te is, de weg is hoe we er ook opgekomen zijn. Daar gingen we dan, weer terug naar de top van de berg en langs de tempel naar beneden. Rond een uur of 5 kwamen we uiteindelijk van de berg af en was het al te laat om nog naar de waterval te gaan. We gingen dus maar terug naar de hotelkamer om het water van ons af te douchen en om voor de tweede keer naar de nachtmarkt te gaan. De volgende dag staat ons weer een jungle avontuur te wachten, we gaan ziplinen. Dit hadden we in Singapore al geboekt. De weg ernaartoe bestond uit een busrit waarbij de bus met een rotvaart de berg op reed en zonder te remmen (wel door eerst te toeteren) voor bochten. De busrit was langer dan we hadden gedacht en na een tijdje begon iedereen in de bus groen te zien. Eenmaal daar aangekomen gingen we met een aantal gidsen en nog wat Australische en Japanse toeriste de jungle in en deden we een aantal ziplines. Dit leverde wat mooie uitzichten op. Hier hebben we ook een zipline rollercoaster gedaan. Dit was een soort stalen zipline met bochten erin en aangezien je je moest vasthouden omdat je anders heel hard ging ronddraaien werd bij elke bocht je arm uit de kom gerukt. Maar het was toch erg leuk, ondanks dat het me vier dagen aan spierpijn heeft opgeleverd. Als laatste was er dan het Abseilen, dit was gewoon aan een touw van de top van een boom naar beneden gaan. Hier was ik niet heel erg enthousiast over en ze hebben me uiteindelijk met twee personen en randje over moeten duwen waarna ik met ogen dichtgeknepen naar beneden ben gegaan. Het was in ieder geval weer een leuke dag. Aangezien we allebei geen tour meer wilde doen en we bijna alles in Chiang Mai al wel gezien hadden besloten we weer een scooter te huren en naar een aantal watervallen te gaan. Natuurlijk werden we weer gestopt door de politie, alleen dit keer had ik het tijdelijke rijbewijs. Ze leken een beetje teleurgesteld dat ze dit keer geen lunch van onze boete konden kopen maar waren snel weer blij toen er andere toeristen op de scooter aankwamen en stortte zich vol enthousiasme op het volgende slachtoffer. De scootertocht naar de waterval was iets minder relax dan de eerste keer, dit keer moesten we over een 80 kilometer per uur weg waarbij alle auto’s langs mij reden. Aangezien ik geen snelheidsmeter had, had ik geen idee hoe hard ik ging dus besloot ik maar ik een slakkentempo (waarschijnlijk rond de 50 kilometer per uur) te gaan rijden. Het werd niet veel beter toen ik op een gegeven moment rechtsaf moest gaan een haarspeldbochten op de 80 weg moest maken van Google maps. Niet echt prettig op een driebaansweg waar alle auto’s 80 rijden (of harder) en jij rechts moet gaan voorsorteren om vervolgens ook nog eens te moeten oversteken over de baan van de tegenliggers. Ik was dan ook blij toen we de Mae Sa waterval hadden bereikt. De waterval had tien verdiepingen en aangezien we alle tijd hadden ben ik bij de vierde verdieping het water in geplonsd. Terwijl ik in mijn bikini lag op te drogen kwam er een groepje monniken voorbij die blijkbaar ook de waterval wilden zien. Ook de tweede waterval, Tad Mork, was erg mooi. Ik was ondertussen een beetje klaar met het scooter rijden en vooral met de 80 wegen dus we besloten terug te gaan naar Chiang Mai om daar in een mall van de airco te genieten. Ze hadden hier een echte scooterparkeer garage waar ik uiteraard mijn scooter-inparkeer-talent heb laten zien. Hier hebben we ons uiteindelijk ruim vijf uur weten te vermaken door een beetje te shoppen, eten en naar de bioscoop te gaan. De bioscoop was een aparte ervaring. Aan het begin van de film word het Thaise volkslied gedraaid waarbij iedereen moet gaan staan terwijl er in beeld foto’s van de koning van Thailand worden laten zien met op de achtergrond het Thaise volk dat heel erg blij met Thaise vlaggetjes aan het zwaaien is. Ik wilde graag een Thaise film zien maar omdat Tina haar bril niet meehad kon ze de ondertiteling niet lezen dus werd het een Engelse kinder-Halloween film die ik eigenlijk best wel eng vond voor een kinderfilm. De film zelf was niet erg leuk maar het was toch weer een ervaring. Bij het hotel aangekomen kon Tina het toch niet laten om eventjes de scooter uit te proberen. Aangezien ik degene was die het tijdelijke scooter rijbewijs voor drie dagen had, had zij niet kunnen scooter rijden. Snel legde ik haar uit hoe ze moest remmen, starten en gas moest geven. Nog geen paar seconde nadat ze van de parkeerplaats afrijd hoor ik wat vreemde geluiden uit de straat komen. Als ik wil gaan kijken komt Tina eraan rijden met een scooter die een aantal krassen rijker is, ze was tegen een muur aangereden (vraag niet hoe). Gelukkig was er naast de scooter niks kapot gegaan en niemand gewond geraakt en zaten er zoveel krassen op de scooter dat de verhuurder het niet eens heeft opgemerkt. De volgende ochtend hebben we van ons laatste geld een ontbijtje weten te scoren bij de markt waar we de eerste dag waren, maar dit keer waren alle kraampjes open. In het vliegtuig kwam de realiteit weer om de hoek kijken en ben ik begonnen met heel hard leren voor mijn tentamens want ik heb maandag (vandaag) 2 tentamens en donderdag en vrijdag nog twee. Hoe dat gaat aflopen horen jullie de volgende keer bij KIIIIIIIMMS BLOG (verzin er een leuk muziekdeuntje bij).