Great barrier reef en regenwouden

Geschreven door Sandra

De vliegreis naar cairns ging  voorspoedig en we waren al voor 12 uur in het hotel. Het was fijn dat we meteen in de kamer konden. Deze kamer is riant: een soort appartement bestaand uit 2 kamers, met ruimte en bedden genoeg voor 4 personen. Dat is wel fijn, want Kim heeft ontzettend veel spullen bij zich. Ben benieuwd hoe we dat straks in ons campertje gepropt krijgen.

We zijn direct maar even Cairns ingelopen om te lunchen en wat boodschappen te doen. De wandeling ernaartoe was langs de boulevard. Het was al heel spannend want er stonden bordjes dat je moet opletten voor de krokodillen! Helaas geen gezien. En verder hebben we onderweg hele mooi vogels gezien (lorikeet, lijkt een beetje op een kleurige papagaai) en de autralische pelikaan. 

Vervolgens even de supermarkt in geweest voor een telefoonkaart en wat boodschappen. We hadden verschillende verhalen gehoord dat australie ontzettend duur is, maar voor zover we het nu kunnen bekijken is het vergelijkbaar met Nederland. ‘S middag hebben we nog even een paar uurtjes geslapen en naar een museum geweest met australische kunst in aboriginal stijl, erg mooi!  ‘s Avonds nog even een hapje gegeten in het centrum en naar de avondmarkt geweest. 

De volgende dag zijn we vroeg opgestaan want we moesten al om 7:30 inchecken voor de snorkeltour, en het was ook een half uur lopen. We waren niet als enige op het idee gekomen te gaan snorkelen: Er stond een flinke rij bij de boot, het bleek een behoorlijk gevulde boot, met misschien wel 80 man.  Omdat ik nogal snel zeeziek wordt, had ik meteen een primatour ingenomen, hopende dat ik nergens last van zou hebben. Tijdens de 1.5 uur durende tocht naar koraalriffen legden ze wat uit over snorkelen en veiligheid en kregen we nog wat voorlichting over de great barrier reef. Als je hier het water ingaat moet je moet wel eerst een stingersuit aan: met dit pak wordt je beschermd tegen de stekende box jellyfish (kwal) die heel giftig is. Omdat we in het stinger seizoen zitten, kun je niet onbeschermd in de zee zwemmen. Na een lange boottocht konden we nu eindelijk gaan snorkelen. Het was echt super mooi: grote tropische vissen gezien met hele mooie kleuren van wel 50 tot 100 cm. Prachtig zo tussen het koraalrif. De papagaai vis herkende ik inmiddels en we zagen ook een rog en een haai. De haai had gelukkig geen trek! We zijn beiden nog helemaal heel. Helaas voor mij werd ik na een tijdje snorkelen zeeziek en moest uit het water. Kim snorkelde nog even door, maar stopte niet heel veel later, omdat ze de kwallen in de zee eng vond. Later leerden we dat deze kwallen niet staken en je ze dus gewoon weg kunt duwen. Na de eerste snorkelsessie was het tijd voor de lunch. Ik voelde me nog steeds niet top, dus ik heb weinig gegeten, en mijn tweede primatour genomen. Na de lunch is kim meegegaan met een snorkeltour onder begeleiding van een marine bioloog. Dit was erg leuk met veel interessant feitjes zoals: Dat er een vis is die je achterna gaat zwemmen als je te dicht bij zijn eitjes komt. Ook is de giftigste zeeslak van australie gespot: de cone snail (kegelslak). Hier kwam Kim erachter dat ze Bintan doodleuk het huisje van zo’n slak had meegenomen. Gelukkig was de slak niet thuis anders was ze volgens de gids binnen een paar uur dood geweest. Naast heleboel interessante visjes heeft ze ook nog een kogelvis, witte puntrifhaai en een schildpad gezien. Ook legde de gids uit dat de zee bij engeland ook subtropisch wordt als de opwarming van de aarde doorzet. Wellicht hoeven we over een aantal decenia niet meer naar australie voor al deze mooie vissen! Vanwege mijn zeeziekte kon ik jammer genoeg niet mee met de bioloog, Ik heb zelf nog een korte snorkeltrip gemaakt, en ging eruit voor ik weer zeeziek werd. Het is hier prachtig snorkelen, alleen jammer van de golven. 

Rond een uur of half 5 waren we weer terug in het hotel. Toen we ‘s avonds nog cairns inliepen kwamen we langs bomen vol grote vleermuizen, die net uitvlogen! Ze waren ongeveer net zo groot als raven! Je ruikt meteen als je in de buurt komt van zo een boom: wat stinken die vleermuizen!

De dag erop gingen we de camper ophalen. Daar waren we heel lang mee bezig: nadenken of we een draagbare wc wilde (deze hebben we niet meegenomen, want die wc, een veredelde po, moest je dan buiten ergens neerzetten: dan zit je wel lekker te kijk). En vervolgens hebben we net zo lang zitten prutsen en om assistentie gevraagd tot we alle deuren en raampjes  open en weer dicht kregen. Toen eindelijk op pad, nadat we eerst uitgebreid alle boodschappen hadden gedaan in de supermarkt. Het links rijden lukte al snel, hoewel ik nog wel een paar keer de ruitenwisser aandeed ipv mijn knipperlicht. Ik zat maar een keer bijna op de verkeerde weghelft: gelukkig lette kim ook op. De eerste bestemming was millaa millaa een dorpje dat  ligt in de hoogvlakte Atherton Tablelands. In dit gebied is veel regenwoud en zijn watervallen. Het was een mooie tocht, waarbij we veel bergwegen hadden met wat mooie uitzichten. Na ruim 2 uur rijden kwamen we op de camping aan. We zijn een hele tijd bezig geweest om een handige indeling te vinden voor de camper: hij is vrij klein en niet erg handig ingericht. In theorie geschikt voor 4 personen, maar we hebben hem met ons tweeen al redelijk vol. Hopelijk neemt joost, als hij straks komt, alleen zijn zwembroek mee, dan gaat het allemaal wel prima passen. S avonds hebben we voor het eerst weer zelf gekookt na al die tijd: het was lekker comfortabel koken in de keuken van de camping, en gelukkig konden we het nog, smaakte prima.

De volgende dag zouden we rond gaan rijden in de buurt van Millaa Millaa en naar diverse watervallen gaan. We hebben er veel gezien: eerst de milaa milaa falls, daarna de zilly falls, ellinja falls, de souita falls, pepina falls en de  little milstream falls. Bij de meeste  watervallen moest je een stukje door het regenwoud  lopen om er te komen. Bij de souita falls, was dat minder aangenaam: we werden besprongen door de bloedzuigers. Kim had hier ervaring mee opgedaan in Thailand, dus die herkende ze meteen: en het advies: rennen en zo snel mogelijk hier weg. Ze hadden hierdoor geen tijd om zich eens even lekker in te graven, en voor ons was het  heel snel bezoekje. Tijdens de reis hebben we nog een kakatoe gezien en wat bijzondere loopvogels. De boomkangeroes en het vogelbekdier, die hier wel eens zitten, hebben we helaas niet gevonden. De rondtocht voerde over de hoogst gelegen asfaltweg van de staat Queensland, en toch zie je bordjes staan dat het een floodway is (een weg met risico op overstroming). Vonden we wel bijzonder dat zo een hooggelegen plek ook overstroomt. We zitten hier aan het begin van het cycloonseizoen, de natte periode. Dat valt te merken, want het komt af en toe met bakken naar beneden, zoals ‘s avonds het geval was, met zwaar omweer. Er is op dit moment een cycloon  in de buurt die dit weekend aan land komt. Hopelijk is hij dan flink afgezwakt en hebben we er geen last van, fingers crossed.