Building a dream

17 december 2018 - Airlie Beach, Australië

Geschreven door Kim

De volgende ochtend stonden we weer vroeg op want zoals bij elke camping hier is de laatste check out tijd 10 am. Uitslapen zit er dus niet in. Het plan was om die dag naar Innisfail te rijden en onderweg langs te gaan bij de Mamu skywalk (een hoog wandelpad tussen de boomtoppen van het regenwoud) en daarna naar Paronella park te gaan. Gelukkig was deze dag een korte reisdag dus hadden we genoeg tijd om alles te doen. Toen we vertrokken kregen we helaas slecht nieuws over cycloon Owen, deze bleek namelijk precies naar Townsville te gaan (de plek wij waar na Innisfail naartoe zouden gaan). We hebben dus nog een tijdje getwijfeld of we niet gelijk door moesten rijden naar Townsville. We besloten er even over na te denken en eerst bij de Mamu skywalk langs te gaan. Dit was een erg mooie wandeling door de verschillende niveaus van het regenwoud heen. Zoals overal hier was het uitgestorven. De werknemers van de Mamu skywalk legde uit dat dat altijd zo is rond die tijd. Al hun klanten waren namelijk Europeanen en die komen vooral in hun winter. Wel lekker veel plek voor ons. Hier hebben we gelijk een combiticket voor Paronella park gekocht waarbij een gratis overnachting zat. Toen we vroegen of dat we goed ging met de cycloon werd er al snel gezegd dat de cycloon tegen de tijd dat hij in Townsville was aangekomen al zodanig zou zijn afgezwakt dat het eigenlijk vooral regen zou zijn en niet zoveel wind. De keuze was dus snel gemaakt, een gratis overnachting in Paronella park! De reviews zagen er heel veelbelovend uit met mensen die de overnachting bij Paronella park ‘het hoogtepunt van hun vakantie noemden’. Dat willen wij natuurlijk niet missen. Toen we bij Paronella park aankwamen werden we gelijk welkom geheten door een vrouw en kregen we een plekje toegewezen. Je kon hier meerdere tours doen, de dagtour, de hydrotour en de avondtour. Allemaal waren totaal verschillend en volgens de werknemers allemaal even geweldig. Onze verwachtingen waren dus hoog gespannen. Toen we onze late lunch op hadden begonnen we dan maar aan de dagtour. Aangezien het ook hier redelijk rustig was hadden we een privé tour. Het met een enorm uitgebreide geschiedenis van Paronella park. Paronella was een spanjaard met een droom, namelijk kastelen bouwen. Daarom kocht hij een park in Australië en bouwde hij daar kastelen. Het thema was dan ook ‘building a dream’ (‘een droom opbouwen’) Volgens onze gids was dit geweldig mooi, een soort paradijs, een hemel op aarde. Er was een balzaal met blauwe gordijnen bij de ramen en rode gordijnen bij het podium. En Paronella kocht ook een spiegelbal die hij hier ophing. Deze spiegelbal heeft hem een derde gekost van de prijs die hij voor het hele park had betaald. Kortom het was geweldig. Vervolgens vloog de balzaal in de fik, kwamen er een aantal cyclonen en overstroming en vloog de balzaal nog een keer in de fik. Na de eerste grote overstroming repareerde Paronella alles weer en twee jaar later ging hij dood. Daarna zat zijn vrouw ermee opgescheept, dit vond ze niet leuk want het was haar droom helemaal niet. Toen zij overleed nam haar dochten het over maar het was ook niet haar droom en na een aantal cyclonen liet ze het voor wat het was. Toen kwamen de huidige eigenaren en die hebben het gekocht. Na de rondleiding werd er nog toegevoegd dat we tijdens de nachttour misschien de huidige eigenaar, Mark, wel konden ontmoeten. We kregen een beetje het idee dat alle werknemers daar een beetje gebrainwashed waren door Paronella en alles geweldig zouden vinden als het woord Paronella er maar bij zat. Wij vonden het park in ieder geval niet super bijzonder. Het was mooi om te zien maar normaal zouden we er binnen een half uurtje zijn uitgekeken. Het hoogtepunt was wel de schildpad en de aal die samen schattig in een beekje woonden. Aangezien we gasten waren van de camping werd er eigenlijk van ons verwacht dat we ook bij de avondtour aanwezig waren, dit werd ook wel vrij duidelijk gemaakt tijdens de dagtour. De avondtour was nagenoeg hetzelfde met nog wat meer feitjes over Paronella en een bezoekje aan de nu verlichte watervallen. Maar volgens onze gids was de avondtour een enorme toevoeging want overdag lijkt het regenwoud vooral heel groen maar als je s’ nachts met je zaklamp kijkt zie je ineens veel meer kleuren. Sandra en ik vonden het regenwoud nog steeds best wel heel erg groen. Aan het einde was er dan de lichtshow! Hierbij werd het hoofd kasteel verlicht met een muziekje op de achtergrond, heel wat anders dan ik na Singapore gewend was. Het was alsnog mooi. Na de avondtour kwam de geweldige Mark (de eigenaar) nog even een speech geven, onze gids sprong een gat in de lucht toen ze over de portofoon te horen kreeg dat hij langskwam. Na deze geweldige speech (een herhaling van de geschiedenis van Paronella) kregen we allemaal een klein cadeautje, een stukje van de muur van de balzaal. Hij vergeleek dit met een stukje van de Berlijnse muur, tja...  Aangezien het een vrij vroege avondtour was moesten we later weer terug het park in om  de vuurvliegjes te zien, die er overigens niet waren. Het was wel een grappig parkje maar zeker niet het hoogtepunt van onze vakantie, laat dat Paronella of de werknemers van Paronella park maar niet horen. Die avond stonden we op de Paronella park camping. Dit was een camping met heel veel beestjes. Ten eerste waren er een soort van Australische kolibries (sunbirds) die zich erg thuis voelden in onze camper. Daarnaast had je een soort enorme kamikaze torren die zich keihard tegen de muur van het toiletgebouw aanvlogen en daarna dood op de grond vielen. Dit maakte een enorm lawaai. Ook zagen we op onze tocht een grote gele harige spin die zo groot was als mijn handpalm.

De volgende ochtend zagen we de zee van kamikazetorren lijkjes voor het toiletgebouw. We zouden via Mission beach (strand) en het Edmund Kenedy national park naar Townsville rijden om daar die nacht te gaan staan en te hopen dat het mee zou vallen met de cycloon die de volgende ochtend in Townsville aan zou komen. Helaas regende het de hele dag waardoor we zowel Mission beach en Edmund Kenedy national park hebben overgeslagen. Bij Townsville aangekomen kwamen we erachter dat er een fikse lek in ons campertje zit en hebben we Jucy (onze camperverhuur) maar eens opgebeld. We kregen een huisje voor de nacht en zouden nog terug worden gebeld met een goede permanente oplossing. Aangezien het nog steeds regende gingen we maar shoppen in Townsville. Al snel bleek het dat alle winkels op zaterdagmiddag dicht zijn in Townsville. We zijn daarom maar naar de supermarkt gegaan en hebben daar lekker lang boodschappen gedaan. Het is de hele avond en nacht nog blijven regen en langzaam werd het steeds moeilijker om met droge voeten bij het WC gebouw te komen. De volgende ochtend regende het nog steeds maar Sandra en ik hadden een cycloon met noodweer verwacht dus het viel allemaal nog wel mee. Er was eigenlijk nauwelijks wind en in de middag ging zelfs de zon schijnen. In de ochtend zijn we naar het HQ reef aquarium geweest met het grootste koraal aquarium ter wereld. Hier herkende we wat vissen die we zelf ook hadden gespot tijdens het snorkelen. We hebben ook van alles geleerd tijdens de haaien duik show. Hier legde een werknemer van het aquarium allemaal dingen uit over haaien terwijl er op de achtergrond een duiker in het aquarium zat te lanterfanten. Later hebben we nog een tour gehad door het schildpaddenziekenhuis. Veel schildpadden die hier werden opgenomen waren geraakt door een boot, hadden plastic ingeslikt of andere dingen die hun verteringsstelsel blokkeerden. Schildpadden houden blijkbaar erg van kwallen en doordat plasticzakjes in het water lijken op kwallen, eten schildpadden die vaak op waardoor hun verteringsstelsel geblokkeerd raakt en ze gaan drijven. Het was een interessante tour en we weten weer wat meer over schildpadden. Aangezien het na het aquarium opgeklaard was gingen we naar castle hill. Hier verwachten we, zoals de naam verraadt, een kasteel. Maar er was helemaal geen kasteel, alleen een ongelofelijk mooi uitzicht over de zee die meerdere kleuren leek te hebben (beige, paars en blauw). Sandra en ik hadden bedacht dat deze heuvel waarschijnlijk door een andere Paronella was gekocht die dezelfde droom had maar niet het geld had om een kasteel te bouwen. De middag hebben we nog even langs het strand gelopen en heb ik hard gelopen terwijl Sandra in het zwembad heeft uitgerust. Het hardlopen was erg vermoeiend aangezien de temperatuur behoorlijk was opgelopen en het flink waaide. De volgende dag moesten we langs bij de auto reparateur zodat zij de lekkage dicht konden maken. Dit was een hele show. Het lek zit namelijk voorin de camper boven mijn bed waar je flink voor moet klauteren om erin te komen. Toen er een vrij stevige automonteur aan kwam zetten voelde in het al een beetje aankomen dat hij niet eens tussen het bed en het dak past, laat staan dat hij erin kan klauteren. Toen hij zag waar hij op moest klimmen liet hij het al gauw voor gezien en besloot hij het dak vanaf buiten te repareren met ductape. Ook dit was nog een flinke klus aangezien onze camper meer dan 3 meter hoog is. Ze zijn dus op een heftruck gaan staan om boven de camper uit te kunnen komen. Aangezien die nogal op een komische wijze gebeurde was dit erg vermakelijk om te zien. Uiteindelijk bleek de beschadiging op het dak zo groot te zijn dat zelfs ductape het niet meer op kan lossen. Er volgde dus een vurige discussie tussen Jucy en ik aangezien Jucy vond dat wij wel even terug konden rijden naar Cairns (dit lag inmiddels op 5 uur rijden) en de volgende ochtend in Airlie beach (8 uur rijden vanaf Cairns) konden zijn voor onze excursie. Hier hebben wij een stokje voor gestoken en uiteindelijk is het ons gelukt om te regelen dat we rond kerst een nieuwe camper op kunnen halen in Brisbane. Maar aangezien er volgens Jucy een redelijk aanbod is gedaan om de camper eerder te krijgen (namelijk heen en weer rijden naar Cairns), worden de eventuele huisjes op regenachtige avonden niet meer vergoed. Ondertussen reden we verder naar Airlie beach waar we op een mooi verlaten strand onze lunch hebben gegeten. Aangezien het flink waaide hadden we beide moeite met het stuur recht te houden. Die middag zijn we bij een publiek zwembad aan de rand wat de zee gaan zwemmen. Dit was heerlijk uitrusten naar zo’n zware reisdag.

Foto’s

4 Reacties

  1. Birgit:
    17 december 2018
    Leuk om allemaal bekende namen tegen te komen in je verhaal. Ja, in Australië zijn de afstanden groot, dus vinden ze dat je best ff een andere camper in Cairns kan halen :-(
    En die spinnen, jullie keren toch wel je schoenen om hè ;-)
    Klinkt super allemaal, lekker bbqen en zwemmen in de publieke zwembaden bij zee
  2. Trynke Papa:
    17 december 2018
    Zo echte Hollanders hoor! Je laat je niet meeslepen door de fantastische dromen van Paronella aanbidders, maar plaatst wat nuchtere kanttekeningen.
    En nu worden jullie regenachtige nachten niet meer vergoed, dat is sneu. Zelf maar creatief in de weer met paraplu's boven het dak of opvang devices (in je bed)? Wij hebben dat ooit midden in ons 2p bed gehad: met punaises plastic aan het plafond geprikt, en zo het water weggeleid naar een emmer aan het voeteneind. Leg in de emmer een handdoek tegen het irritante geluid.... Ik zal voor jullie duimen voor zonnige dagen.
  3. Joost:
    17 december 2018
    Weer een mooi verhaal, jammer dat het hoogtepunt geen hoogtepunt bleek te zijn. Jullie hebben het wel alle kans gegeven (hoeveel tours waren het...). Het verhaal van Paronella is er wel redelijk ingestampt. Leuk wat onderwater foto’s, geeft enig idee wat jullie tijdens het snorkelen gezien hebben. Vervelend van de camper, als ik het goed begrijp krijgen jullie wel een nieuwe, toch.
  4. Ria de vos:
    22 december 2018
    Daar zijn we weer ,ik volg jullie en beleef mee van de natuur t/m
    jullie lekkende plafond in de auto!
    Nog een fijne voortzetting van
    Julli reis !!!