Vergezichten en kratermeren

21 januari 2019 - Mount Gambier, Australië

Geschreven door Sandra

Voordat we ‘S ochtends vertrokken van de camping van Warrnambool, hebben we eerst nog even een kleine strandwandeling gemaakt, onze camping lag namelijk 50 meter van het strand. Een mooi strand, maar niet zo veel schelpjes om onze verzameling mee uit te breiden. Daarna vertrokken we naar het national park the Grampians. De weg er naartoe ging door agrarisch gebied, er was bijna geen verkeer, als we dan een auto tegenkwamen, gingen we heel enthousiast zwaaien. De schapen hier zijn ook niet gewend aan auto’s want als je langs rijdt rennen ze allemaal heel hard weg: grappig om te zien. De eerste stop in the grampians was het Brambuk visitor park en het museum over aboriginals. Was wel interessant. Het was ook heel rustig, dit waren we toch eigenlijk niet meer gewend, want we zitten hier in het hoogseizoen. De vakanties lopen blijkbaar op zijn eind. Hierna zijn we een wandeling gaan doen naar de pinnacles, wat het hoogtepunt zou zijn in de grampians. Het was een mooie  maar zware wandeling, we moesten veel klimmen, maar aan de top werden we beloond: we kwamen uit op hele hoge uitstekende rotsen, waar we een prachtig uitzicht hadden over de omgeving! Verder rook het onderweg heel lekker naar al die eucalyptisch bomen die hier staan, en dat te bedenken dat een koala altijd met zijn neus in de eucaluptus bomen zit: goede keuze! De terugweg was flink zwaar, vonden vooral mijn knieen. Het was te doen, maar we waren blij dat we na anderhalf uur dalen weer bij de camper stonden. Vervolgens op weg naar campeerplek. Na een half uurtje rijden waren we op de natuurcamping in het grampian national park: een primitieve camping: geen drinkwater en electriciteit. De douche bestaat uit een emmer, met een douchekop eronder.  Er kan een persoon douchen, maar dan moet eerst wel de emmer volgeregend zijn. Toen we aankwamen op de camping, was deze totaal verlaten op 2 emoes en zeker wel 10 kangoeroes na...erg rustig dus: alhoewel, de emoes maakten rare geluiden, leek een beetje op boeren. Als we dachten dat ze weg waren, hoorden we die vreemde geluiden, en dan bleken ze toch weer vlakbij achter een bosje te staan. Tijdens het koken moesten we ons eten verdedigen tegen de emoes: even weglopen, dat kon niet: dan gingen ze aan al ons eten zitten pikken. Aanvankelijk waren we heel enthousiast om de emoes te zien, maar uiteindelijk hebben we ze toch maar weggejaagd. Verder hebben we hier geen wifi en ook geen bereik met de telefoon, dus hopelijk worden we thuis niet als vermist opgegeven. Gelukkig kwamen er in de avond nog andere mensen, ik vond het toch niet zo een fijn idee om hier de hele nacht met zijn tweeen te staan, redelijk verlaten, zonder mobiel telefoon bereik. We hebben ‘s avonds lekker kampvuur gemaakt, en door het bos gestruind om ons hout te spronkelen.. maar gelukkig ben ik met een scout op pad dus dat kwam allemaal natuurlijk helemaal goed! De nacht in de camper was vrij frisjes: we zitten hier hoog dus het koelt flink af.

De volgende dag gingen we de grampians verder verkennen. In de buurt van de camping waren een aantal mooie uitkijkpunten en watervallen die we zijn gaan bekijken. We hebben 2 wandelingen gemaakt: de eerste vanaf de Reids lookout naar de Balcony waar je vanaf uitstekende rotsen een enorm wijds uitzicht hebt, echt prachtig, minstens zo mooi als de pinnacles de dag ervoor. De tweede wandeling ging naar de McKenzie waterval: veel trapjes, daar we hebben de beenspieren en knieen weer goed getraind. Ook de boroka lookout was de moeite waard, en we hoefden er niet eens voor te lopen! Om een uur of 4 waren we terug bij de camping en zijn we om de beurt hout gaan sprokkelen voor ons avondlijke kampvuur. Het was veel drukker dan de dag ervoor (waarschijnelijk omdat het zaterdag was), de kangoeroes en de emoes lieten zich vandaag daarom niet zien!

De volgende ochtend deed ik de camperdeur open en keek ik weer recht in de kop van de emoe! En een stukje verderop was een kangoeroe gras aan het eten...leuk opstaan! Voor we uit the grampians vertrokken, zouden we eerst nog een originele aboriginal grotschildering bekijken (Ngamaddji shelder), we moesten er wel even voor omrijden, maar dat hadden we er wel voor over. Het was een beetje onduidelijk waar het precies was, dus aanvankelijk parkeerde we de auto op de verkeerde plek en liepen we een heel eind het verkeerde zandpad in. Toen we uiteindelijk de goede weg hadden gevonden bleek dat deze  was afgesloten, en via een bospad, via een camping konden we de rots uiteindelijk bereiken. Er stonden een aantal witte figuurtjes op een rotswand getekend, het stelde niet veel voor. We besloten maar om de andere shelder in de buurt niet te gaan zoeken en direct door te rijden naar de volgende bestemming: mount Gambier. Omdat we in een verlaten stuk Australie zitten was het weer erg rustig op de weg: goed zorgen dat je je ogen open houdt bij het rijden! Na 3 uur rijden kwamen we twee en half uur later aan in mount gaambier. We hadden ondertussen een tijdzone gepasseerd en ze doen hier aan tijdzones van een half uur! Het is hier nu 9,5 uur later dan in Nederland. Op de camping mochten we zelf ons plekje uitzoeken, het is hier op de camping ook een stuk rustiger met toeristen. Die middag zijn we rondom de blue lake gaan lopen, echt een knal blauw kratermeer! Hij schijnt in de winter grijs te zijn en in november, verandert het meer in enkele dagen van kleur, om in de zomer knalblauw te zijn!  Het was erg uitnodigend om even te zwemmen in het meer, helaas mag je er niet in zwemmen! Daarna hebben we een sinkhole bezocht met daarin een botanische tuin. Ook wel bijzonder!  s avonds hadden we onze wekelijkse skypesessie met het thuisfront.

De dag daarop hebben zijn we de grotten van Naracoorte. Je kon daar verschillende grotten bezoeken, wij kozen ervoor om de Alexandra grot de bezoeken, bekend om de verfijnde stalagmieten en stalactieten. De rondleidster was enthousiast aan het vertellen over het ontstaan van deze grot, ze deed het best leuk. De grot was mooi, maar niet heel erg bijzonder: ik heb wel mooiere van dit soort grotten gezien. Toch was het al met al een leuk uitstapje. Toen we terugkwamen zijn we gaan zwemmen in een van de andere kratermeren gelegen naast onze camping. Omdat het hier ‘s avonds flink afkoelt en gaat waaien, zijn we na het eten lekker warm in ons campertje gaan zitten. En tenslotte eindig ik weer met de kreek van de week:
 

We reden eens langs de limerick kreek.

Misschien is dit wel een prachtige beek.

We keken opzij,

Oeps, hij is al voorbij,

Maar toch wordt dit de kreek van de week.

Foto’s

3 Reacties

  1. Joost:
    21 januari 2019
    Wat een mooie plaatjes en weer een mooi verhaal, wel bijzonder om alleen met lokaal wildlife een camping te delen. Het blauwe kratermeer ziet er echt prachtig uit, in werkelijkheid waarschijnlijk nog mooier. Lekker ook om bij het frisse weer (niet te vergelijken met de temperaturen hier) bij een kampvuurtje te zitten.
  2. Trynke Papa:
    21 januari 2019
    wat prachtig, behalve dan die verlaten weg, dat ziet er toch best saai uit. En mooie limerick ook hoor. Tis dat het hier nu al zo laat is, anders was het me vast wel gelukt om mijn reactie in limerick schema te plaatsen.
    bijzonder trouwens, een tijdzone per half uur. Rare jongens, die australiers.
  3. Astrid:
    23 januari 2019
    Prachtig hoor allemaal. Zien jullie al het moois nog wel of is het al heel normaal? Hier ligt sneeuw. En gister was de langste file ooit in Nederland. Daar hebben jullie geen last van. Geniet nog lekker jullie.