Regen, wind maar ook een beetje zon!

6 januari 2019 - Kiama, Australië

Geschreven door Kim

Na een spetterende eerste dag van 2019 waren we doorgereden naar de blue mountains. We hadden hier een mooie camping die erg centraal lag met veel kaketoes. De kaketoes zaten op het veldje naast onze camper dingen uit het grasveld te eten. We hadden een hele dag om de blue mountains te gaan bekijken, om dit eens goed te doen hadden we een lange wandeltocht uitgekozen die ons via de vallei naar een uitzichtspunt voor de three sisters (beroemde rotsen in de blue mountains) zou leiden. We begonnen al vroeg aangezien er in de namiddag zware regenbuien waren voorspelt. Het eerste stuk was via onze camping naar beneden de vallei in. Onderweg kwamen we een aantal mooie uitzichtspunten en watervallen tegen maar voornamelijk heel veel trappen. In de grootste waterval, Katoomba falls (vernoemd naar het plaatsje waar wij zaten, Katoomba) waren de kaketoes lekker te douchen en te badderen. Helaas zagen we dit alleen van een afstandje en konden we niet dichterbij komen maar het zag er best lekker en verfrissend uit. Naast de Katoomba falls kwamen we ook een waterval tegen die er uitzag als een heerlijke douche maar helaas stond er duidelijk vermeld dat je niet mocht zwemmen… Terwijl we verder naar beneden liepen beseften we ons steeds meer dat we het hele stuk ook weer omhoog zouden moeten lopen. De weg door de vallei was erg mooi en rustig maar er waren maar weinig uitzichtpunten te zien. Halverwege de tocht vloog er regelmatig een helikopter over ons hoofd heen, deze bleef later ergens vlak bij ons stil hangen om waarschijnlijk een reddingsactie uit te voeren. Vlak daarna zagen we hem wegvliegen met iets wat leek op een brandcard hangend buiten de helikopter. Echte spanning en sensatie maar helaas hebben we door de bomen weinig van deze reddingsactie meegemaakt behalve het enorme lawaai dat de helikopter maakte. Na deze spannende tocht door de bossen van de blue mountains begonnen de trappen omhoog. We hadden op de kaart al gezien dat we terug naar boven moesten via de giant stairway. Deze trap was inderdaad gigatisch en heel erg steil. We hebben regelmatig een pauze moeten houden. Naast de steile treden van de trap was de zon nu ook erg fel en verwarmde deze de ijzeren trapleuning zo dat je deze nauwelijks nog vast kon houden. Daar kwam ook nog eens bij dat veel gedeeltes vrij smal waren en er vaak tegenliggers waren waardoor je jezelf erlangs moest drukken of op andere mensen moest wachten. Toen we eindelijk bovenaan kwamen bij de three sisters waren we allemaal kapot en doorweekt van het zweet. Bij de three sisters was het een stuk drukker, veel toeristen liepen alleen naar dit punt door en niet verder. Er stond zelfs een file vanaf de andere kant om ernaartoe te gaan! Wij liepen snel door naar het drukste uitzichtpunt van de blue mountains, echo point. Hier hebben we een welverdiende koude cola gekocht en van het uitzicht genoten. De weg terug naar de camping liepen we over de prince henry cliff walk. Hier hebben we ook een late lunch gegeten. Ondertussen zagen we een donkere lucht vanuit de verte onze kant op komen, het laatste stuk van de wandeling hebben we dus maar snel gedaan zodat we voor de regen bij de camping konden zijn. Dit was maar goed ook want toen we 10 minuutjes op de camping waren en Joost en ik het zweet van ons af aan het spoelen waren in de douche begon het ongelofelijk hard te hagelen, regenen en onweren. We kwamen elkaar dan ook tegen onder de overkapping van het toiletgebouwtje want we wilden beide niet die 10 meter door de storm naar de camper lopen. Daarom hebben we onder de overkapping de storm uitgezeten terwijl Sandra in de camper zat. De rest van de middag hebben we uitgerust van de zware wandeling en zijn we s’avonds bij echoes gaan eten. Dit restaurant staat bekend om zijn mooie uitzicht over de blue mountains. Het was inderdaad een heel mooi uitzicht maar ook een enorm chique restaurant. Wat het helemaal afmaakte was de pianomuziek die te hard door de krakerige boxen heen kwam. Deze werd dus al snel op ons verzoek zachter gezet. We hebben heel lekker gegeten terwijl we de zon onder zagen gaan achter de blue mountains. 

De volgende dag reden we door naar Kiama via de illawara treetop walk. S’ochtends voor we weggingen heb ik nog in gebeld bij de Christmas party die elk jaar wordt gehouden meteen aantal vriendinnen van de middelbare school. Het was erg leuk om hen allemaal weer eens te spreken na al bijna een half jaar weg te zijn geweest. Dit zorgde er wel voor dat we een beetje moesten haasten om de uitcheck deadline van 10 am te halen. Precies om 10 uur reden we het poortje door op weg naar Kiama. Dit was best wel eventjes rijden en rond een uur of 2 kwamen we by de illawara treetop walk aan. Deze leidde je door de de boomtoppen van het regenwoud. De treetop walk was ontzettend hoog en wiebelig maar helaas hebben we niet veel vogels gezien en viel het net als de treetop walk in Innisfail een beetje tegen aangezien het een vrij duur entreekaartje was. Na een klein uurtje zaten we dus alweer in de camper op weg naar onze camping. Daar kregen we heb nieuws dat er iets fout was gegaan met de boeking en er eigenlijk helemaal geen plekjes meer waren met stroom. Gelukkig ging een van de campinggasten eerder weg en konden we die plek innemen. We moesten wel even wachten maar aangezien dit lekker in het zonnetje kon was dat niet zo erg. In de tussentijd kon in ook nog een beetje oefenen met het gooien van mijn boemerang die ik in Sydney heb gekocht. Tot nu toe is hij nog steeds niet helemaal terug gekomen maar af en toe komt hij al een beetje terug en vaak maakt hij al wel een bochtje naar links! Het gooien van een boemerang is vrij moeilijk. Je moet hem in een bepaalde hoek ten opzichte van de wind gooien, de boemerang op een bepaalde manier vasthouden zodat hij rondjes gaat draaien in de lucht, hem onder een bepaalde hoek (afhankelijk van de windsterkte) weggooien en niet te hard maar ook niet te zacht gooien. Mensen die mij kennen weten dat ik sowieso al niet zo’n gooi en vang talent ben dus voordat ik het boemerang gooien onder de knie heb moet ik nog wel wat uurtjes oefenen. 

We hebben twee volle dagen in Kiama dus we besluiten maar eens een dagje rustig aan te doen en lekker naar het strand te gaan. We gaan naar een groot en mooi strand, 7 mile beach. Zoals de naam al zegt is dit strand erg lang, 7 mijl om precies te zijn. Op het strand waait het flink en worden we lekker gezandstraald. Toch gaan we lekker liggen en laten we ons bedelven onder het zand. In de tussentijd gaan we ook nog de tasmanzee in. Deze is lekker fris en er zijn flinke golven. We gaan dan ook niet ver de zee in. Na een ochtendje begint het nog harder te waaien en besluiten we dat we er genoeg van hebben gehad. Ondertussen in het zand overal gaan zitten, gelukkig zijn er douches bij het strand. Op een grasveldje verderop gaan we nog even lunchen en daarna weer terug naar de camping om de was te doen. Hier zijn we een middagje zoet mee geweest. Na deze activiteit hebben we een duik in het zwembad genomen om het overige zand van ons af te spoelen. Helaas wilde dat niet helemaal lukken en hadden we nog een douche nodig om al het zand weg te krijgen. Die avond hebben we gezellig spelletjes gedaan. 

De tweede dag in Kiama was er weer regen voorspeld dus probeerde s’ochtends zoveel mogelijk van Kiama te zien. De eerste stop was de blowhole van Kiama. Op een goede dag met veel wind en golven spuit er hier water 60 meter de lucht in via een gat. Het is daarmee de grootste blowhole ter wereld. Ondanks dat er een enorm sterke wind stond en je ongeveer werd weggeblazen was het geen goede dag en zagen we af en toe een beetje water de lucht in gaan. Gelukkig had in op internet gelezen dat, als de blowhole niet werkt, je naar de little blowhole moet gaan aangezien deze vaak wel werkt als de grotere niet werkt. Dit bleek waar te zijn en hier spoot het water met enorm lawaai uit een gat in de grond. Het was erg indrukwekkend om te zien. Na dit spektakel zijn we naar de cathedral rocks gegaan. Dit is een rotsformatie langs de kust, dit was erg mooi om te zien. De hele kust bij Kiama was erg mooi met hoge blauwe golven die zwarte rotsen aansloegen. Terwijl we de surfers trucjes zagen doen kwamen er weer donkere wolken naar ons toe drijven, we besloten dan maar de enige overdekte activiteit van die dag te gaan doen, namelijk boodschappen doen. Toen we bij de supermarkt waren begon het ongelovelijk hard te regenen en onweren. Zo hard dat we geen andere optie zagen dan ergens te gaan lunchen aangezien buiten picknicken geen optie was. Helaas was het een zaterdag en op zaterdagmiddag gaat bijna alles vroeg dicht in Australië. We hadden dus erg veel moeite met een lunchplekje zoeken. Toen we er eindelijk een hadden viel de stroom uit net voordat we wilden bestellen. Na een paar minuten kwamen ze ons mededelen dat we ook daar niet meer konden eten aangezien zij ook de keuken gingen dicht doen. Uiteindelijk zijn we bij een patisserie terecht gekomen waar we nog wat hartige broodjes konden scoren, deze waren zelfs nog een beetje warm! Ondertussen regende het nog steeds erg hard en liepen de riviertjes over de straten van Kiama heen. Met veel moeite wisten we de camper in te komen zonder een al te nat bed te krijgen, hiervoor moesten we wel de camper omdraaien zodat de wind de regen niet de camper in zou blazen. We zijn nog even langs de blowhole gereden om vanuit de camper te kijken of deze het nu wel deed maar helaas… Ondertussen spoot het water tussen de deur heen omdat er een rubbertje niet goed zat. We zijn dus maar snel gaan rijden. Die avond hebben we het grootste gedeelte in de camper doorgebracht terwijl het buiten bleef regenen. Ook het avondeten hebben we in de camper op moeten eten. Een voordeel, prachtig weer om een uurtje in de camper te zitten en een blog te typen! 

De kreek van de week is plentiful creek! Dit vanwege de grote hoeveelheden regen (plentiful rain) die we de afgelopen dagen hebben moeten doorstaan. 

Foto’s

7 Reacties

  1. Birgit:
    6 januari 2019
    Mooie foto’s en een pittige wandeling.
    Is dus blijkbaar een natte zomer in Australië. En de drukte...ook veel Australische vakantiegangers neem ik aan, het is tenslotte schoolvakantie.
    Maar ondanks het afwisselende weer klinkt het allemaal erg aantrekkelijk.
  2. Birgit:
    6 januari 2019
    Frank schrijft:
    Jeetje wat jammer dat het zoveel regent. Wel een geluk dat jullie de wandeling naar de 3 zusjes droog konden maken. Dat ziet er op de foto’s toch al uit als een helse tocht. Jammer dat je niet in de waterval mocht zwemmen; dat heeft altijd wat magisch, en in de hitte is het natuurlijk helemaal lekker. Hebben jullie veel contact met andere mensen op de campings, of is dat beperkt? Ik begreep dat Aussies altijd wel willen babbelen met buitenlanders. Voor ons best leuk dat jullie een avondje binnen zitten als dat resulteert in dit soort mooie vehalen. Desondanks hoop ik datjullie toch weer richting het mooie weer gaan. Dat hoort er toch bij. Veel plezier verder. Valt het op dat dit lettertype enorm prettig leest? Gemaakt op de nieuwe Ipad van Birgit. Reuze makkelijk. Ik hoefde alleen te roepen Hey Siri, Schrijf antwoord! 😏
  3. Nynke:
    6 januari 2019
    Gaaf die blow hole!! En die treetop walk ziet er niet zo slecht uit anders.
  4. Ria de vos:
    6 januari 2019
    Hallo familie,wat een active vakantie,vooral die geiser - foto met
    omgeving vind ik mrder.ooi ,en een prachtige rotskust !!
    Van al dat geklim,krijgen jullie een flinke conditie!!! Groet van mij,en een goede reis ve
  5. Astrid:
    8 januari 2019
    Mooie foto's. Wat ik me wel afvraag met welke camera deze foto's zijn genomen. Jullie hebben al wel een lekker kleurtje gekregen.
  6. Kim:
    8 januari 2019
    Astrid: De foto's zijn meestal gemaakt door het toestel van degene die het verhaal heeft geschreven. Dus voor dit verhaal heb ik de foto's gemaakt met dezelfde camera die jij hebt gekocht.
  7. Astrid:
    11 januari 2019
    O dat is leuk om te zien dat je er zulke mooie foto's mee kan maken.